шарападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд шара, падобны на шар. Шарападобныя бактэрыі. Шарападобныя кроны дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шунгі́т, ‑у, М ‑гіце, м.

Мінерал чорнага або матава-шэрага колеру, падобны на антрацыт, графіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́дственный

1. (по происхождению) ро́дны, ро́днасны, свая́цкі; блі́зкі;

ро́дственные языки́ ро́днасныя (блі́зкія) мо́вы;

2. (по содержанию) блі́зкі, падо́бны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стеня́щий книжн.

1. прич. які́ (што) сто́гне, які́ (што) е́нчыць; см. стена́ть;

2. прил. сто́гнучы, падо́бны на стогн.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kumquat

[ˈkʌmkwɑ:t]

n.

камкво́т -а m. (малы́ як сьлі́ўка плод, падо́бны да апэльсі́на)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

канфармі́ст

(англ. conformist, ад лац. conformis = падобны)

прыхільнік англіканскай царквы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кіфа́ра

(гр. kithara)

струнны шчыпковы музычны інструмент, падобны да ліры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

спя́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

1. У некаторых жывёл (мядзведзяў, барсукоў, кажаноў і інш.): стан паніжанай жыццядзейнасці, падобны на сон.

Зімняя с.

Залегчы ў спячку.

2. Неадольная санлівасць (разм.).

3. перан. Стан душэўнага здранцвення, бяздзейнасць, пасіўнасць.

|| прым. спя́чачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сярэ́браны, -ая, -ае.

1. Зроблены з серабра.

Сярэбраная лыжка.

2. Які змяшчае серабро.

Сярэбраная руда.

3. перан. Колерам або бляскам падобны да серабра.

С. іней.

4. Меладычна звонкі, высокага тону.

С. голас.

С. звон.

◊

Сярэбранае вяселле — дзень дваццаціпяцігоддзя шлюбнага жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Віро́тны ’падобны’ (мазыр., Мат. Гом.), ваўк. веро́тны ’сапраўдны’ (Арх. Федар.). Да вяру́тны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)