імплю́вій

(лац. impluvium = вадасцёк)

чатырохвугольны неглыбокі басейн у цэнтры атрыя, куды праз камплювій сцякала са страхі дажджавая вада.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

камандзіро́ўка

(рус. командировка, ад ням. Kommandierung)

1) службовае заданне, даручэнне, звязанае з паездкай куды-н.;

2) камандзіровачнае пасведчанне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дзе́цца разм híngeraten* vi (s); hínkommen* vi (s) (знікнуць, прапасці);

куды́ ён дзе́ўся? wo steckt er?;

куды́ ён цяпе́р дзе́нецца? wo wird er jetzt bléiben?;

ён не ве́дае, куды́ яму́ цяпе́р дзе́цца er weiß nicht, was er jetzt tun soll;

не ве́даю, куды́ дзе́лася кні́га ich weiß nicht, wo das Buch híngekommen ist; гл тс падзецца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

наўязджа́ць, ‑ае; зак.

Уехаць, заехаць куды‑н. у вялікай колькасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нез’яўле́нне, ‑я, н.

Непрыбыццё, непрыход куды‑н. Нез’яўленне на работу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папяльні́к, папельніка, м.

Спец. Ніжняя частка топкі, куды падае попел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убу́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Упасці, уваліцца куды‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Стайно́ ‘аснова калаўрота, куды ўстаўляецца кола’ (пух., Сл. ПЗБ), ‘дэталь у прасніцы, да якой прывязваецца кудзеля’ (Касп.; талач., Шатал.), ‘сядзенне ў прасніцы’ (рагач., Сл. ПЗБ), ‘падстаўка, якой карыстаюцца пры трапанні льну’ (рас., Шатал.; лудз., Сл. ПЗБ), сто́йна ‘дошка з адтулінай, куды ўстаўляецца грэбень пры прадзенні’ (Кос.). Да стаяць (гл.) з суф. ‑н(о).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазатыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Заткнуць усё, многія адтуліны.

П. шчыліны пакуллем.

2. Засунуць за што-н., уткнуць куды-н. усё, многае.

П. сякеры за пояс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зату́паць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. Пачаць тупаць.

З. нагамі.

2. Захадзіць.

Хутка затупаў па хаце.

3. Зайсці, дабрацца куды-н. (разм.).

За дзень не спяшаючыся затупаеш у горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)