обши́ть сов.
1. (кругом) абшы́ць, мног. паабшыва́ць; (по краям) аблямава́ць, мног. пааблямо́ўваць;
обши́ть воротни́к тесёмкой аблямава́ць каўне́р тасёмкай;
обши́ть посы́лку холсто́м абшы́ць пасы́лку палатно́м;
2. плот., техн. абшы́ць, мног. паабшыва́ць, абшалява́ць, мног. паабшалёўваць; (обить) абабі́ць, мног. паабіва́ць;
обши́ть тёсом абшы́ць (абшалява́ць, абабі́ць) до́шкамі;
3. (пошить для всех) разг. абшы́ць, мног. паабшыва́ць;
обши́ть всю семью́ абшы́ць усю́ сям’ю́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
за́яц (род. за́йца) м., в разн. знач. за́яц;
забі́ць за́йца — уби́ть за́йца;
каўне́р з за́йца — воротни́к из за́йца;
е́хаць за́йцам — е́хать за́йцем;
○ земляны́ з. — земляно́й за́яц;
◊ ганя́цца за двума́ зайца́мі — гоня́ться за двумя́ за́йцами;
забі́ць двух зайцо́ў — уби́ть двух за́йцев;
за двума́ зайца́мі паго́нішся, ніво́днага не зло́віш — посл. за двумя́ за́йцами пого́нишься, ни одного́ не пойма́ешь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
увабра́ць сов., разг.
1. (поглотить) впита́ть, вобра́ть, впить;
2. ухвати́ть, схвати́ть;
у. за каўне́р — схвати́ть (ухвати́ть) за воротни́к;
3. схвати́ть, захвати́ть;
разве́дчыкі ўвабра́лі фашы́ста — разве́дчики схвати́ли (захвати́ли) фаши́ста;
4. пойма́ть;
ён сёння до́брага шчупака́ ўвабра́ў — он сего́дня изря́дную щу́ку пойма́л;
5. разг. съесть;
у. мі́су капу́сты — съесть ми́ску капу́сты;
6. запра́вить;
у. кашу́лю ў штаны́ — запра́вить руба́шку в брю́ки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
wyłożyć
зак.
1. выкласці, вылажыць, выняць; дастаць;
wyłożyć ze skrzyni — выняць са скрыні;
2. выслаць, выкласці; абкласці; абліцаваць;
wyłożyć ściany kaflami — выкласці сцены кафляй;
3. выдаткаваць, зрасходаваць;
wyłożyć pieniądze na co — выдаткаваць грошы на што;
4. вытлумачыць; выкласці;
wyłożyć kołnierz — адкласці каўнер
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
стаўбуно́к, ‑нка, м.
Абл.
1. Памянш.-ласк. да стаўбун (у 1–3 і 5 знач.); маленькі стаўбун.
2. Вадзяная лілія. [Зіна] гаварыла, што там растуць фіялетава-ружовыя стаўбункі, а на ўзгорках — чырвоныя гваздзічкі. Гаўрылкін.
3. Пра што‑н. падобнае на слупок. Ля ларка Лёшка раскашэліўся яшчэ раз: купіў два стаўбункі марожанага. Асіпенка. І плацце сонечнага колеру, і прычоска, чугачку паднятая стаўбунком .. — усё так міла і так хораша .. [Тоні]. Скрыган. Над .. паверхняй [ракі] часам у знікалі цёмныя рухомыя стаўбункі — камары таўклі мак. Кірэенка. // Пра высокую шапку. Стройная, не прыгнутая гадамі, пастава, з густам падабраная і падагнаная вопратка — шэры аўчынкавы каўнер і гэткая ж шапка-стаўбунок узімку,.. падкрэсліваюць унутраную сабранасць, тую, што з глыбінь душы, інтэлігентнасць [пісьменніка]. Юрэвіч. Беглі на дарогу наперарэз карэце мужыкі... У лапцях, доўгіх, ледзь не па самае калена, белых зрэбных кашулях, шапках-стаўбунках: у руках — тапары. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змяша́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Злучыцца ў адно пры перамешванні (пра што‑н. разнароднае); утварыць сумесь ці раствор. Гліна змяшалася з пяском. // Зліцца ў адно цэлае, перастаць адрознівацца. Галасы змяшаліся, загудзелі гудам. Якімовіч. Рогат і воплескі змяшаліся разам, Макар ажно ўтуліў галаву ў мяккі каўнер кажуха. Дуброўскі.
2. Размясціцца ў беспарадку, уперамешку адзін з адным; перамяшацца. [Адась:] У Беластоку і Брэсце ў дэманстрацыях удзельнічалі і сяляне. Тут змяшаліся і палякі, і беларусы, і яўрэі... Козел. // Схавацца, знікнуць (у натоўпе, сярод людзей). [Люба] выбілася на мост, прайшла яго і змяшалася з натоўпам людзей. Чорны.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Страціць звычайны парадак, стройнасць, яснасць; пераблытацца, зблытацца. Косця сцішыўся, на яго нахлынулі раптоўныя думкі, збіліся, змяшаліся. Адамчык. І крыўда і злосць змяшаліся ў адно. Баранавых. // Страціць баявы парадак, строй (пра войска). Змяшаліся шэрагі чырвонаармейцаў і партызан. Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забі́цца 1, ‑б’юся, ‑б’ешся, ‑б’ецца; ‑б’ёмся, ‑б’яцеся; зак.
1. Ударыўшыся, разбіцца насмерць. Зваліўся з дрэва і забіўся.
2. Разм. Забрацца, схавацца куды‑н. [Унук] забіўся ў куток на печ і ціха плакаў там, каб не чулі. М. Стральцоў. Цяпер толькі б затаіцца, забіцца ў самы цёмны закутак, каб не знайшлі. Быкаў. // Заехаць, зайсці куды‑н. далёка. [Доктар] палічыў за лепшае забіцца ў гэты сапраўды глухі, далёкі ад чыгункі і добрых дарог гарадок. Васілевіч. Страх ахапіў .. [Патапчыка], і ён зноў кінуўся бегчы ў глыб лесу. Забіўся ў такі гушчарнік, што нельга было ісці. Чарнышэвіч.
3. Пранікнуць, папасці куды‑н. (пра ваду, пыл, снег і пад.). Асцё забілася за каўнер.
4. Засмеціцца, закупорыцца. Труба забілася пяском.
5. Паддацца забіванню, аказацца забітым, увагнаным у што‑н. Паля лёгка забілася.
забі́цца 2, ‑б’юся, ‑б’ешся, ‑б’ецца; б’ёмся, ‑б’яцеся; зак.
Пачаць біцца (у 1, 3 і 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
серабро́, ‑а, н.
1. Хімічны элемент, каштоўных высакародны бліскучы метал шаравата-белага колеру (выкарыстоўваецца для вырабу ювелірных рэчаў, пасуды, для чаканкі манет і пад.). Сплавы серабра.
2. зб. Вырабы з гэтага металу. [Клопікаў:] — Хапіліся сталовага серабра — а таго след прастыў. Лынькоў.
3. Дробная разменная манета са сплаву, у які ўваходзіць гэты метал або нікель. Кашалёк намацаў, серабром пабразгаў, Заходжу — паважаны купец. Панчанка.
4. перан. Што‑н. бліскучае, белае, якое колерам ці бляскам нагадвае гэты метал. Кранеш незнарок галінку — і пасыплецца проста за каўнер халоднае серабро. Гамолка. А сняжынкі падаюць чыстым серабром. Хведаровіч. / Пра сівізну. — Як гэта ён цябе?.. — не зразумеў Сымон і заскроб чорнымі пальцамі серабро сівізны. Нікановіч. // Белы з бляскам колер, афарбоўка чаго‑н. Месяц, яркі і круглы, абліў хвойнік расплаўленым серабром. Бядуля.
5. перан. Меладычнасць, звонкасць (голасу, гуку і пад.). На адгоне квартала — рассыпалася серабро сігнальнага званка. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
trick
[trɪk]
1.
n.
1) хі́трыкі pl. only; ашука́нства n.
by trick — ашука́нствам
2) падма́н -у m.
a trick of the eyesight — падма́н зро́ку, зро́кавая ілю́зія
3) шту́чка f.; фо́кус -у m.
4) жарт -у m.; сваво́льства n.
5) майстэ́рства n.; прыём -у m.
the tricks of the trade — сакрэ́ты прафэ́сіі
6) дзі́ўная звы́чка або́ мане́ра
He has a trick of pulling at his collar — Ён ма́е дзі́ўную звы́чку ту́заць за каўне́р
2.
v.t.
ашу́кваць, абду́рваць, выма́ньваць
3.
v.i.
ашу́кваць, махлява́ць
•
- it did the trick
- trick out
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
засы́пацца 1, ‑сы́плюся, ‑сы́плешся, ‑сы́плецца; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Трапіць куды‑н., у сярэдзіну чаго-н (пра што‑н. сыпкае). Пясок засыпаўся ў чаравікі. Снег засыпаўся за каўнер.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрыцца або напоўніцца чым‑н. сыпкім. [Калодзеж] крыху засы́паўся зямлёй, і на дне яго вады было мала. Чорны.
3. чым. Разм. Мець чаго‑н. у вялікай колькасці. Год выдаўся добры. Можна засыпацца хлебам.., атрымаць шмат грошай... Паслядовіч.
засы́пацца 2, ‑сы́плюся, ‑сы́плешся, ‑сы́плецца; зак.
Разм. Аказацца выкрытым; пацярпець няўдачу ў якой‑н. справе. — Прыгадалася Надзя, Ціхан, Сяргей, многія другія... Як пройдзе для іх вобыск! Хоць бы ніхто не засыпаўся! М. Ткачоў. // Выявіць няўменне, няведанне ў чым‑н. Засыпацца на экзамене.
засыпа́цца 1, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца; незак.
1. Незак. да засы́пацца 1.
2. Зал. да засыпа́ць 1.
засыпа́цца 2, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца.
Незак. да засы́пацца 2.
засыпа́цца 3, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца.
Незак. да заспацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)