цэ́гліна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і цагліна. Патрэскалася зямля, як разбітая цэгліна. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апаўзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; апо́ўз, апаўзла́, -ло́; -зі́; зак.

1. Спаўзці ўніз (ад цяжару), асесці.

Апаўзла зямля на беразе ракі.

2. Тое, што і абпаўзці.

|| незак. апаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і апо́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апаўза́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цвярдзе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Станавіцца цвёрдым, цвярдзейшым.

Ад холаду зямля пачала ц.

2. перан. Станавіцца непахісным, мужным, вынослівым.

З гадамі хлопец цвярдзеў і мужнеў.

|| зак. сцвярдзе́ць, -дзе́е (да 1 знач.) і зацвярдзе́ць, -дзе́е; наз. зацвярдзе́нне, -я, н.

|| наз. цвярдзе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Érdreich

n -(e)s

1) зямля́, гле́ба

2) зямны́ сусве́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фо́лькланд

(англ. folkland = народная зямля)

асноўная форма абшчыннага землеўладання ў сярэдневяковай Англіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эдо́метр

(ад гр. edaphos = грунт, зямля + -метр)

прыбор для вымярэння шчыльнасці грунту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

павысыха́ць, ‑ае; зак.

Высахнуць — пра ўсё, многае. Павысыхала вада ў канавах, патрэскалася зямля. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сухазе́мны ’сухапутны, характэрны для сушы’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт.), сухазе́мʼе ’цвёрдая зямля, суша’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). З суха‑ (гл. сухі) і зем‑ (гл. зямля), аналагічна да чарназемны, чарназемʼе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

common​1 [ˈkɒmən] n. абшчы́нная зямля́, абшчы́нны вы́ган

♦

have nothing in common не мець нічо́га агу́льнага;

in common суме́сна, супо́льна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fruitless

[ˈfru:tləs]

adj.

1) бескары́сны; дарэ́мны, ма́рны

2) неўрадлівы; пусты́ (цьвет, зямля́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)