Verbótszeichen

m -s, - забаро́нны знак [сігна́л] (для транспарту)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Kürzel

n -s, - знак скарачэ́ння (у стэнаграфіі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Versétzungszeichen

n -s, - муз. знак павышэ́ння [паніжэ́ння] то́ну

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wáffenabzeichen

n -s, - знак адро́знення ро́ду во́йскаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wásserzeichen

n -s, - вадзяны́ знак (на паперы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Zirkumfléx

m -es, -e цыркумфле́кс (фанетычны знак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Hándelsmarke

f -, -n тава́рны знак; гандлёвая ма́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

зна́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад значыць ​1.

2. у знач. прым. Які мае на сабе які‑н. знак; мечаны. Значанае дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бемо́ль, ‑я, м.

1. Нотны знак, які азначае паніжэнне гуку на паўтона.

2. у знач. нескл. прым. (пасля назвы ноты). З паніжэннем. Рэ бемоль.

[Фр. bémol.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́та, ‑ы, ДМ меце, ж.

Штучны або радзімы знак, які адрознівае прадметы або істоты ад іншых падобных прадметаў, істот; метка (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)