Verbum

дара́дчык, ‑а, м.

Той, хто дае парады. [Аржанец] працуе так, як ваяваў, гэты настаўнік для дзяцей, друг і дарадчык для калгаснікаў. Брыль.

вы́мкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Імкліва вырвацца адкуль‑н. Першыя думкі вольнай мінуткі Птушкамі вымкнуць на свет гэты белы. Купала.

бяльма́сты, ‑ая, ‑ае.

З бяльмом на воку. Гэты дзядзька зрэдку касавурыў на яго сваё бяльмастае вока і чагосьці падміргваў цётцы. Лынькоў.

веставы́, ‑ога, м.

Ардынарац, пасыльны. Мікіта сядзеў і думаў пра дом. У гэты час да яго прыйшоў веставы ад ротнага. Галавач.

абсе́сціся, ‑сядуся, ‑сядзешся, ‑сядзіцца; зак.

Разм. Пасяліцца, спыніцца жыць на якім‑н. месцы; прыжыцца. Сяляне абселіся па гэты бок хвойніку. Чорны.

длу́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Абл. Калупаць. Стаіць гэты Кукарэка, тоўсты дзядзька, на двары фермы і ногцем зубы длубае. Грамовіч.

засцяро́жлівы, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца з засцярогай; асцярожны. Гэты нясмелы засцярожлівы стук моцна ўразіў бабку і прымусіў забіцца яе сэрца. Колас.

каню́шы, ‑ага, м.

Гіст. Прыдворны чын у Рускай дзяржаве 15–17 стст. // Асоба, якая мела гэты чын і загадвала царскімі канюшнямі.

купа́льшчык, ‑а, м.

Той, хто купаецца. Берагі мора ў гэты дзень з самае раніцы і да позняга вечара ўсеяны купальшчыкамі. Васілёнак.

магара́джа, ‑ы, м.

Да 1956 г. у Індыі вышэйшы тытул князя, якому падначальваліся некалькі іншых князёў. // Асоба, якая носіць гэты тытул.

[Ад санскр. mahārājā — вялікі цар.]