thing [θɪŋ] n.

1. рэч, прадме́т;

bathing things рэ́чы для купа́ння;

tea things ча́йны по́суд;

It’s just the thing we need. infml Гэта якраз тое, што нам патрэбна.

2. факт, ідэ́я;

a silly thing глу́пства

3. спра́ва, учы́нак;

a difficult thing to do ця́жкая спра́ва

4. істо́та, стварэ́нне;

a living thing жыва́я істо́та;

all things considered з улі́кам усяго́;

as things stand як скла́дваюцца абста́віны

♦

it’s a good thing (that) до́бра, што…;

do one’s own thing infml рабі́ць па-сво́йму, на свой лад;

for one thing… па-пе́ршае…;

How are things? Як маецеся?;

the thing is… спра́ва, прабле́ма ў тым…;

my dear old thing infml мой шано́ўны;

poor thing! небара́ка!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

głupi

głup|i

разм. дурны;

każdy ~i wie, … — любы дурань ведае, …;

~i jak stołowe nogi разм. дурны як бот;

znaleźć się w ~iej sytuacji разм. апынуцца ў прыкрай сітуацыі;

~iego robota — дурная справа;

z ~iego powodu — праз глупства; з-за дробязі;

nie ma ~ich — няма дурных; знайшлі дурня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Калаты́рыць, колоіырыць ’валтузіцца, церціся, дурэць’ (Нас.), калатырыць ’забаўна, але неабгрунтавана гава-рыць’ (Касп.), кълатырыцца ’бескарысна важдацца з чым-небудзь’ (уіпац., Нар. лекс.), сюды ж і калатыры. калатырыць (Нік. Напаў.). Дакладныя адпаведнікі ў рус. мове: валаг., чэрап., варонеж. колагырнть ’займацца пустой, дробнай справай’, арханг. ’таптацца без справы’, смал. ’круціцца, церціся каля каго-, чаго-небудзь, гарэзуючы, і да т. п.’, валаг., пск. ’балбатаць, балакаць’, алан. ’гаварыць глупства і да т. и.’ Відавочная бел.-рус. інавацыя. Бел. лексема адзначана ў паўн. і ўсх. гаворках, што можа указваць на генетычна тоесную з рус. колотить, колотиться ’бадзяцца без справы, мэты’, колотить ’пляткарыць’, ’гаварыць дробязі, пустасловіць’, валаг. ’пытаць’, бел. колотаты ’пытаць’ (нараўл., Мат. Гом.). Некаторыя семемы маглі развівацца незалежна ад утваральнага слова, у дэрыватаў, аднак, наяўнай інфармацыі недастаткова, каб зразумець цалкам іх іерархію. У бел. мове ў адрозненне ад рус. шэраг дэрыватаў атрымаў экспрэсіўны інфікс (гл. калантырыць). Гэта больш верагодная версія параўнальна з тлумачэннем Нікіфароўскага, Напаў., 16, што бел. слова суадносіцца са ст.-рус. калантарь. колонтарь, калантырь ’кальчуга’, прыткім калантыр разумеецца як панцыр з нашытых на скуру драўляных планак, вырабляць такія планкі — ’займацца лёгкай, пустой справай, калантырыць’, адкуль і калатыры калатырыць. Такое тлумачэнне вельмі штучнае і не ўлічвае шэрагу значэйняў слова калатырыць у бел. і колотырить у рус. гаворках, а таксама лексемы колотить. з якой яны, відавочна, суадносяцца. Па утварэнню паўн.-слав. лексемы нагадваюць серб.-харв. клатарити се ’бадзяцца, вандраваць’ клитити се ’бадзяцца’. Фасмер (2, 296) зыходным для дзеяслова колотырить лічыў колотыра — дэрыват ад колотить. Гэта, аднак, хутчэй за ўсё дзеяслоўнае ўтварэнне: колотить > колотырить; генетычна мадэль магла быць і трохстуменчатай. з паступовай стратай сярэдняга звяна ў выніку рэгулярнасці такога тыпу дэрывацыі. Аб далейшай этымалогіі гл. калаціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сде́лать сов., в разн. знач. зрабі́ць, мног. парабі́ць;

сде́лать движе́ние руко́й зрабі́ць рух руко́й;

сде́лать всю рабо́ту зрабі́ць (парабі́ць) усю́ рабо́ту;

сде́лать кого́-л. свои́м помо́щником зрабі́ць каго́-не́будзь сваі́м памо́чнікам;

сде́лать газе́ту зрабі́ць газе́ту;

колесо́ сде́лало сто оборо́тов ко́ла зрабі́ла сто абаро́таў;

сде́лать обзо́р зрабі́ць агля́д;

сде́лать оши́бку зрабі́ць памы́лку;

сде́лать отчёт зрабі́ць справазда́чу;

сде́лать вы́говор зрабі́ць вымо́ву;

сде́лать добро́ кому́-л. зрабі́ць дабро́ каму́-не́будзь;

сде́лать набе́г зрабі́ць набе́г;

сде́лать (сотвори́ть) чу́до зрабі́ць цуд;

сде́лать глу́пость зрабі́ць глу́пства;

◊

сде́лай(те) одолже́ние зрабі́(це) ла́ску;

де́ло сде́лано спра́ва зро́блена;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

toll

a

1) шалёны (тс. перан.)

~ wérden — ашале́ць

2) вар’я́ц́кі

er gebärdet sich wie ~ — ён паво́дзіць сябе́ як вар’я́т

3) шалёны; дзіва́цкі, дзі́кі

ein ~er Éinfall — шалёная [дзіва́цкая] ду́мка

~es Zeug — лухта́, глу́пства, недарэ́чнасць

das ist doch zu ~! — гэ́та ўжо́ зана́дта!

das ist éine ~e Wírtschaft — тут страшэ́нны беспара́дак; гэ́та жу́дасныя спра́вы

4) мо́цны, шалёны, надзвыча́йны

~e Fréude — вялі́кая [надзвыча́йная] ра́дасць

er ist ~ auf… (A) — ён тра́ціць ро́зум па…

◊ er ist ~ und voll — ён п’я́ны да непрыто́мнасці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Галу́за 1 ’неабцярэбленая галінка’ (Жд. 1), галу́ска ’галінка’ (Сцяшк. МГ). Адносіцца да вялікай групы роднасных слоў. Пароўн. укр. га́лузь, галу́за, голу́за, галу́ззя, рус. дыял. га́лызь ’дрэва для пракладкі дарогі’, польск. gałąź, gałęzie (зборн.), чэш. haluz, ст.-чэш. haluže і г. д. Прасл. *galǫzь вядома толькі ў зах.- і ўсх.-слав. мовах (дыялектнае праславянскае). Мяркуюць, што этымалагічна яно адносіцца да *golъ ’голы’ (з апафоніяй о : а) Першапачаткова ’голая галінка і да т. п.’; параўн. яшчэ для абазначэння галінак і да т. п.: *golь ’галінка’, *golьje ’галінкі’ (зборны назоўнік). Гл. Слаўскі, 1, 252 (там і іншая літ-ра). Булыка (Запазыч., 77) мяркуе, што ст.-бел. галонзка, галузка, голузка ’галінка’ запазычана з польск. gałązka. Наўрад ці гэта так. Запазычаннем можна лічыць толькі галонзка, якое мае прыкметы запазычання (захоўвае ‑он, якое адпавядае польск. насавому гуку).

Галу́за 2 ’свавольнік, гарэза’ (Касп.), ’надзвычайны свавольнік; дурны, бесталковы’ (Нас.), ’бедны, але фарсісты’ (Шат.), ’жэўжык’ (Бяльк.), галузава́ць ’займацца пустымі размовамі; сваволіць’ (Касп.), ’сваволіць, рабіць глупства’ (Нас.). Рус. дыял. галу́за ’тс’. Карскі, як здаецца, няўдала выводзіў з літ. galvóžis (РФВ, 49, 13). Сам Фасмер (1, 390) вылучыў даволі фантастычнае тлумачэнне: галу́за ’гарэза’, магчыма, спачатку мела значэнне ’галіна, сук’ і звязана са слав. *galǫzь ’галінка’ (якое быццам роднаснае з *golъ ’голы’). Хутчэй за ўсё гэта група слоў звязана з укр. глузува́ти ’насміхацца’, рус. дыял. галу́здать ’гарэзаваць’.

Галу́за 3 ’астрыжаны хлопец або дзяўчынка з кароткімі валасамі’ (Сцяц. Словаўтв.). Магчыма, да галуза 2 ’свавольнік, гарэза’ (гл.): ’гарэза’ — ’астрыжаны гарэза’ — ’астрыжаны наогул’. Можна яшчэ згадаць неверагодную этымалогію Фасмера (гл. пад галуза 2): галу́за ’свавольнік, гарэза’ звязана з *galǫzь ’галінка’ (а гэта да *golъ ’голы’, першапачаткова ’голая галінка’). Можа, Фасмер усё ж такі меў рацыю, калі дапусціць, што дзесьці ў дыялектах захавалася значэнне менавіта ’голая галінка’ для галу́за (’галінка’). Тады магчымы перанос значэння (метафарызацыя): ’голая галінка’ — ’астрыжаны хлопец’ (< ’голы, з голай галавой’), далей ’гарэза’ (< ’астрыжаны’). Меркаванні гэтыя вельмі праблематычныя, таму што няма дадатковых даных для гісторыі ўсёй гэтай вялікай групы слоў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rzecz

м.

1. рэч, прадмет;

rzecz w sobie філ. рэч у сабе;

2. рэчы; пажыткі;

~y użytku domowego — рэчы хатняга ўжытку;

3. рэч; справа;

mała rzecz a cieszy — талер маленькі, а даражэнькі; маленькі, ды залаценькі;

w gruncie ~y — па сутнасці;

mówić od ~y — вярзці глупства;

przystąpić do ~y — брацца за справу;

to nie należy do ~y — гэта не датычыць справы;

rzecz dzieje się w ... — дзеянне адбываецца ў...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

little

[ˈlɪtəl]

1.

adj., less or lesser, least

1) малы́, мале́нькі, невялі́кі, невялі́чкі; нязна́чны, малава́жны

He has but little ability — Ён ма́е невялі́кія здо́льнасьці

2) абмежава́ны, недалёкі; малава́жны

little thoughts — малава́жныя, дро́бныя ду́мкі

2.

adv.

1) ма́ла; няшма́т; крыху́, кры́шку

We see little of him — Мы рэ́дка яго́ ба́чым

a little-known author — малавядо́мы а́ўтар

2) зусі́м не

a coward is little liked — баязьлі́ўца ня лю́бяць

3.

n.

1) крыха́ f.; нязна́чная ко́лькасьць; ма́ла

add a little — дада́й крыху́, кры́шку

He knows very little — Ён ве́льмі ма́ла ве́дае

a little at a time — пакрысе́

2) каро́ткі час

After a little you will feel better — Ху́тка вам пале́пшае

3) абы-што; дро́бязь f.; глу́пства n.

•

- in little

- little by little

- make little of

- not a little

- think little of

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

што¹, чаго́, чаму́, чым, па чым, займ.

1. пыт. і адносны. Указвае, пра які прадмет, рэч, з’яву і пад. ідзе гаворка.

Што там адбылося? Выканай вось што.

Што не ў меру, тое ў шкоду.

Што вы кажаце? (ужыв. таксама як выраз здзіўлення з выпадку чаго-н. сказанага).

2. пыт., у знач. вык. У якім стане, які, як.

Як наша вёска, што суседзі?

3. пыт., у знач. прысл. Тое, што і чаму́ (у 1 знач.).

Што не заходзіш да нас? Я раздумаў ехаць. — Што так?

4. пыт. і адносны. Тое, што і колькі (у 1 знач.).

Што яна варта.

Што ёсць духу.

Што толку ў гэтым (гэта значыць няма толку). Што яму за карысць ад гэтага? (якая карысць, няма карысці).

5. пыт., у знач. прысл. Навошта? для чаго?

Што нам спрачацца з імі?

6. адносны. Тое, што і які (у 1 знач.).

Хата, што каля лесу.

7. неазнач. Тое, што і што-небудзь (разм.).

Калі што — я прыеду і зробім.

Дайце мне з’есці чаго.

8. пыт. Ужыв. для выражэння пытання, перапытвання, уяўляе сабой сказ у знач.: што ты сказаў? што трэба? што такое? —

Глянь сюды. — Што? Што ты? Ну і што?

◊

А што — рэпліка ў адказ на пытанне ў знач.: чаму, чаго пытаешся. —

Ты хочаш гэта рабіць? — А што?

З чаго — чаму, па якой прычыне.

І з чаго ёй дрэнна стала?

На што ўжо — уводзіць уступальны сказ.

На што ўжо ён негаваркі, і то разгаварылі.

Ні за што — ні ў якім разе.

Ні за што, ні пра што —

1) дарэмна;

2) без прычыны, падстаў.

Ні з чым (застацца, пайсці і пад.) — без усяго.

Ні пры чым — не мае адносін, не вінаваты ў чым-н.

Ён тут ні пры чым.

Пры чым — у чым вінаваты, якія адносіны мае.

Пры чым тут я?

Ці што — пабочн. сл., якое выражае няўпэўненасць, сумненне.

Ну, будзем ужо збірацца, ці што?

Што да чаго — у чым сутнасць, сэнс чаго-н.

Разбярыся тут, што да чаго.

Што ж — рэпліка ў знач.: так, прыходзіцца згадзіцца.

Што ж, няхай будзе так.

Што за — у пытанні і вокліч: які.

Што за глупства?!

Што за дзяўчына да вас прыехала? Што за страва! (якая добрая).

Што зробіш! — рэпліка ў знач.: нічога не зробіш, так ужо будзе.

Што і казаць — вядома, сапраўды.

Факт, што і казаць, упартая рэч.

Што рабіць! — тое, што і што зробіш.

Што там — рэпліка ў знач.: добра, няхай.

Што ты (вы)? — выраз здзіўлення, спалоху, пярэчання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

понести́ сов.

1. пане́сці;

2. (о лошадях) памча́ць;

ло́шади понесли́ нас с горы́ ко́ні памча́лі нас з гары́;

3. перен. (потерпеть) пане́сці, пацярпе́ць, перажы́ць;

понести́ утра́ту пане́сці (пацярпе́ць) стра́ту;

понести́ наказа́ние быць пакара́ным;

4. (начать говорить вздор) пача́ць вярзці́; пача́ць пляву́згаць;

понести́ ахине́ю пача́ць вярзці́ глу́пства;

5. (повеять, потянуть) безл. паве́яць, пацягну́ць;

к ве́черу понесло́ хо́лодом пад ве́чар паве́яла (пацягну́ла) хо́ладам; (о запахе) безл. пацягну́ць, запа́хнуць;

из столо́вой понесло́ жа́реным са стало́вай запа́хла сма́жаным;

6. (в сочетании со словами «чёрт», «нелёгкая», а также безл.) пане́сці;

куда́ вас чёрт понёс куды́ вас чорт панёс, куды́ вас лі́ха пане́сла;

7. (забеременеть) уст., обл. зацяжа́раць, загрубе́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)