dignify

[ˈdɪgnɪfaɪ]

v., -fied, -fying

надава́ць го́днасьці; дадава́ць ле́пшы вы́гляд

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

haughty

[ˈhɔti]

adj.

пагардлі́вы, ганары́сты, фанабэ́рысты, напы́шлівы (вы́гляд, усьме́шка); пыхлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

powierzchowność

ж.

1. вонкавы выгляд;

2. перан. павярхоўнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

більён, -а, мн. -ы, -аў, м.

Лік, які мае выгляд адзінкі з дзевяццю нулямі ў ЗША і некаторых іншых краінах або адзінкі з дванаццаццю нулямі ў Германіі і іншых краінах Еўропы.

|| прым. більённы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

краяві́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Агульны выгляд якой-н. мясцовасці.

Краявіды Полаччыны.

2. Малюнак, карціна, якая адлюстроўвае віды прыроды, а таксама апісанне прыроды ў літаратурных творах.

Краявіды ў творах Якуба Коласа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

філігра́нь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Мастацкі ювелірны выраб з тонкага кручанага залатога, сярэбранага або іншага дроту, які мае выгляд карункаў.

2. Вадзяны знак на паперы, а таксама папера з такім знакам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

імяні́ннік м., прям., перен. имени́нник;

◊ мець вы́гляд ~ка — шутл. смотре́ть имени́нником;

сядзе́ць як і. — сиде́ть как имени́нник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

інтэліге́нтны в разн. знач. интеллиге́нтный;

~ныя прафе́сіі — интеллиге́нтные профе́ссии;

і. чалаве́к — интеллиге́нтный челове́к;

і. вы́гляд — интеллиге́нтный вид

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Во́блік ’выгляд, аблічча’ (Яруш., КТС). Запазычанне з рус. о́блик, якое з об‑ і лик ’твар’ (Фасмер, 3, 103).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разме́ткі ’расліна свінакроп, Spergula’ (Кіс.). Ад рус. размета́ть ’раскідаць’. Матывацыяй паслужыў знешні выгляд расліны — распасцёртыя па зямлі сцяблы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)