DM

= Deutsche Mark – Нямецкая марка (гіст., грашовая адзінка ФРГ)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Volt

[vɔlt]

n - i -es, - вольт (адзінка вымярэння электрычнага напружання)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

angstrom, Angstrom unit

[ˈæŋkstrəm]

n., Phys.

ангстро́м -а m. (адзі́нка ме́раньня сьветлавы́х хва́ляў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

monetary

[ˈmɑ:nəteri]

adj.

грашо́вы

the monetary unit — грашо́вая адзі́нка

monetary gain — фіна́нсавы прыбы́так

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

гра́фства н

1. (адміністрацыйная тэрытарыяльная адзінка) Gráfschaft f -, -en;

2. (тытул) Gráfenwürde f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

паве́т, ‑а, М ‑веце, м.

Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў дарэвалюцыйнай Расіі і ў СССР да 1924 г., якая ўваходзіла ў склад губерні. // Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Польскай Народнай Рэспубліцы (да 1975 г.). // Разм. Адміністрацыйны цэнтр такой адзінкі. Астатніх ратнікаў адправілі ў павет на воінскую камісію. Якімовіч. / Разм. Пра жыхароў такой тэрыторыі. Каваля Міхала ведала ўся акруга — можа, увесь павет. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́льдэн, ‑а, м.

1. Грашовая адзінка Нідэрландаў, роўная 100 цэнтам.

2. Залатая, а пасля сярэбраная манета ў радзе краін Цэнтральнай Еўропы ў 14–19 стст.

[Ням. Gulden.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ват-секу́нда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Адзінка вымярэння работы электрычнага току, роўная рабоце, якая выконваецца за адну секунду пры магутнасці току ў адзін ват.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разме́рнасць, ‑і, ж.

У фізіцы — выраз, які паказвае, у колькі разоў зменіцца адзінка фізічнай велічыні пры змяненні адзінкі велічынь, прынятых у дадзенай сістэме за асноўныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самалёта-вы́лет, ‑у, М ‑леце, м.

Вылет аднаго самалёта для выканання якога‑н. задання; адзінка вымярэння транспартнай работы, якую выконвае адзін самалёт за адзін вылет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)