выбыццё, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выбыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выва́жванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выважваць — выважыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выгарто́ўванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выгартоўваць — выгартаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выду́рванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдурваць — выдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́жым, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выжымаць — выжаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выжыма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выжымаць — выжаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выква́шванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выквашваць — выквасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкле́нчванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкленчваць — выкленчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкрэ́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкрэсваць — выкрасаць, выкрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выманта́чванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымантачваць — вымантачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)