цэнтра́льны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца цэнтрам (у 1 знач.).

2. Які знаходзіцца, размешчаны ў сярэдзіне, у цэнтры.

Цэнтральная вуліца.

3. Галоўны, кіруючы.

Цэнтральная ўлада.

4. Асноўны, найбольш істотны.

Цэнтральная тэма.

5. Які прыводзіць у дзеянне, абслугоўвае ўсю сістэму.

Цэнтральнае ацяпленне.

○ Стрэльба цэнтральнага бою — стрэльба, якая зараджаецца з задняй (казённай) часткі ствала.

Цэнтральная нервовая сістэма — асноўная частка нервовай сістэмы ў пазваночных і чалавека, якая складаецца з галаўнога і спіннога мозга.

Цэнтральны вугал — вугал, утвораны двума радыусамі якой-н. акружнасці.

|| наз. цэнтра́льнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

засмо́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засмольваць — засмаліць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засяро́джанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засяродзіць і засяродзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затыка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. затыкаць ​1 — заткнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. звальваць — зваліць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здабыццё, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. здабываць — здабыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзічэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. здзічэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зімава́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. зімаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зле́жванне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. злежвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зні́званне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. знізваць — знізаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)