разбуры́ць, ‑буру, ‑бурыш, ‑бурыць; зак., што.
1. Разбіць, паламаць, разваліць, ператварыць у руіны. [Максім:] — Учора ўвечары перабраўся ў хату, а сёння разбурыў зямлянку... Шамякін. Цяпер жа Грысева хатка выглядае зусім адзінокай, бо вёску Паддубаўку немцы спалілі, пасеку разбурылі, а калгасныя агароды запуставалі. Кулакоўскі. // перан. Давесці да поўнага развалу. Разбурыць гаспадарку. // перан. Парушыць, прымусіць распасціся. Разбурыць сям’ю.
2. перан. Загубіць, знішчыць, расстроіць. Усе мыслі аўтара накіраваны былі на адно і білі ў адну цэль: разбурыць веру ў цара. Колас. Вайна бязлітасна разбурыла светлыя мары. Данілевіч. Створаны ўяўленнем вобраз, тым больш любага чалавека, не так лёгка разбурыць. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
людае́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
1. Той, хто ўжывае ў ежу чалавечае мяса.
Тыгр-л.
2. перан. Пра жорсткага, крыважэрнага чалавека, чалавеканенавісніка.
Фашысцкія людаеды.
|| прым. людае́дскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мікраклі́мат, -у, М -маце, м.
1. Асаблівасці клімату на невялікім участку зямной паверхні.
2. перан. Узаемаадносіны, умовы працы ў невялікім калектыве, сям’і.
Маральны м.
|| прым. мікракліматы́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мясару́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.
1. Машынка, якая рэжа мяса, ператвараючы яго ў фарш.
2. перан. Пра бяссэнсавае кровапраліцце, знішчэнне людзей.
Крывавая м.
|| прым. мясару́бачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гіга́нцкі, -ая, -ае.
1. Вельмі вялікі па памерах.
Гіганцкая ліпа.
Ісці гіганцкімі крокамі (таксама перан.: робячы вялікія поспехі).
2. Выключны па сіле, важнасці.
Г. размах будоўлі.
Гіганцкія поспехі ў асваенні космасу.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гы́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Пра сабаку: пагрозліва вурчаць.
Гыркаў сабака.
2. перан. Груба гаварыць, бурчаць (разм.).
Г. на дзяцей.
|| аднакр. гы́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. гы́рканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дакапа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., да чаго.
1. Капа́ючы, дасягнуць чаго-н., знайсці што-н.
Д. да клада.
2. перан. Даведацца, дашукацца (разм.).
Д. да сутнасці.
|| незак. дако́пвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
драма́ць, драмлю́, дрэ́млеш, дрэ́мле; драмі́; незак.
1. Знаходзіцца ў стане дрымоты.
Прытуліўся да печы і дрэмле.
2. перан. Быць у стане спакою, нерухомасці.
Унутры драмалі сілы.
Гарадок драмаў у млявай цішыні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
душо́к, -шку́, м. (разм.).
1. Пах ад чаго-н., што пачынае загніваць.
Рыба з душком.
2. перан. Ледзь прыметнае праяўленне чаго-н. (у поглядах, настроях і пад.).
Газета з ліберальным душком.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
жук, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Насякомае з жорсткім надкрыллем.
Майскі ж.
2. перан. Пра хітрага пранырлівага чалавека (разм., неадабр.).
|| памянш. жучо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)