Verbum

анлайнавы слоўнік

экспедзі́раванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. экспедзіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экстрапалі́раванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. экстрапаліраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмульсава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. эмульсаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эшалані́раванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. эшаланіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтрамалекуля́рны

(ад лац. intra = унутры + малекулярны)

унутрымалекулярны;

і-ае дзеянне — акісляльна-аднаўляльны працэс, які адбываецца ў малекулах раслін і некаторых жывёл без доступу свабоднага кіслароду, у выніку расшчаплення арганічных рэчываў у клетках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

запуска́нне ¹, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. запускаць ¹ — запусціць ¹ (у 1–6 знач.).

запуска́нне ², ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. запускаць ² — запусціць ² (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдыха́нне ¹, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдыхаць ¹ — выдыхнуць.

2. Тое, што і выдых.

выдыха́нне ², ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдыхаць ² — выдахнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́панне ¹, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лопаць ¹ — лопнуць ¹.

ло́панне ², ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лопаць ² — лопнуць ², а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахо́ўванне ¹, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. перахоўваць ¹ — перахаваць ¹ (у 1, 2 знач.).

перахо́ўванне ², ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. перахоўваць ² — перахаваць ² (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздвае́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раздвойваць — раздвоіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. раздвойвацца — раздвоіцца.

2. Што-небудзь раздвоенае, раздвоеная частка чаго‑н. Капыты з раздваеннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)