Verbum

віс, ‑у, м.

Спец. Вісячае становішча цела гімнаста пры выкананні некаторых гімнастычных практыкаванняў.

гіперэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Прыліў крыві да якога‑н. органа або часткі цела.

[Ад грэч. hypér — над, звыш і háima — кроў.]

гну́ткасць, ‑і, ж.

Уласцівасць, якасць гнуткага. Гнуткасць цела. Інтанацыйная гнуткасць верша. Гнуткасць кіраўніцтва.

грабні́ца, ‑ы, ж.

Спецыяльнае збудаванне, прызначанае для захавання цела нябожчыка. Грабніцы егіпецкіх фараонаў.

метэо́р, ‑а, м.

Распаленае цела касмічнага паходжання, якое хутка рухаецца ў зямной атмасферы.

[Ад грэч. metéōros — які лунае ў паветры.]

мнагагра́ннік, ‑а, м.

У матэматыцы — геаметрычнае цела, абмежаванае з усіх бакоў плоскімі многавугольнікамі.

паліэ́др, ‑а, м.

Спец. Геаметрычнае цела, абмежаванае з усіх бакоў плоскімі многавугольнікамі; шматграннік.

[Ад грэч. polyedros — мнагагранны.]

перыге́лій, ‑я, м.

Пункт найменшага аддалення арбіты якога‑н. нябеснага цела ад Сонца.

[Ад грэч. perí — вакол і hēlios — сонца.]

прастро́міць, ‑міць; зак., каго-што.

Абл. Пранізаць. Пякучы боль прастроміў усё цела. Лынькоў.

самагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўтварае гукі ваганнямі свайго цела. Самагучныя музычныя інструменты.