◎ Нары́льнік ’высыпка, маленькія прышчыкі на губах’ (Бяльк.). Да рыла ’лыч, перан. твар у чалавека’, параўн. рылаты ’які мае тоўстыя, абвіслыя губы’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Léichenbittermiene
f -, -n разм. вы́раз тва́ру як на хаўту́рах, журбо́тны твар
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
florid [ˈflɒrɪd] adj.
1. чырво́ны; пачырване́лы (твар)
2. квяці́сты; напы́шлівы, вы́чварны;
a florid language/style напы́шлівая мо́ва/напы́шлівы стыль
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
акруглі́цца сов., прям., перен. округли́ться;
твар яго́ ~лі́ўся — лицо́ его́ округли́лось;
раху́нак ~лі́ўся — счёт округли́лся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мы́са ’морда, пашча свойскай жывёлы’ (ТСБМ, Сцяшк.; Янк. 1, слуц., пін., тураў., КЭС), мы́сы ’морда’ (Клім.), мы́ся, мы́ська (дзіцячае) ’карова, кароўка’ (Нас.), пін. мыса́тый ’чалавек з тоўстым адутлаватым тварам’ (Вярэніч, Бел.-рус. ізал., 27), укр. ми́дза, ми́зя, муса ’морда, рыла’; рус. арханг., паморск. мыс ’галава рабіны’, кур. мыса́лы ’скулы, сківіцы’, заўральск. мыса́ло ’твар чалавека, морда’. Бел.-рус. ізалекса (Вярэніч, там жа, 27–30). Прасл. mysa. І.‑е. адпаведнікі: літ. mūza ’морда’, ’рот’, ’твар’, італ. muso ’морда, лыч жывёлы’, ’твар, морда чалавека’, лац. mūcro, ‑ōnis ’вастрыё’, ’меч, шабля, кінжал’, ст.-грэч. μυχός ’заліў, бухта’, ст.-інд. múkham ’пашча, морда’. Да і.-е. *mu‑. Параўн. мыс (ЕСУМ, 3, 458).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
granitic
[grəˈnɪtɪk]
adj.
1) грані́тны, з грані́ту
2) цьвёрды; нерухо́мы, засты́лы, каме́нны (твар)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фотагені́чны
(ад гр. phos, -otos = святло + genos = род, паходжанне)
выразны, які добра перадаецца на фотаздымку, кінаплёнцы (напр. ф. твар); параўн. тэлегенічны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пазмрачне́лы, ‑ая, ‑ае.
Які стаў, зрабіўся змрочным. Пазмрачнелае неба. Пазмрачнелы твар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запу́дрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.
Пакрыць пудрай. Запудрыць твар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лічы́на 1 ’прыстойнасць, далікатнасць’ (ТС). Да лі́чыць, лік 2, ліцо (гл.) (Бернекер, 719; Фасмер, 2, 496).
Лічы́на 2 ў выразе лічына злая пры характарыстыцы нячысціка падкрэсліваюцца адмоўныя маральныя якасці д’ябла (Зайцава, Лінгв. дасл., 65). Рус. паўн. личи́на, личи́нище ’нахабны твар’, ’вялікі твар’, ст.-рус. личина ’маска’, ’выява чалавека або жывёлы’. Трубачоў (Эт. сл., 15, 81) лексемы лічы́на 1, 2 адносіць да прасл. ličina < likъ, lice.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)