прака́тны I тех. прока́тный;

п. цэх — прока́тный цех;

п. стан — прока́тный стан;

~ная вытво́рчасць — прока́тное произво́дство;

~нае жале́за — прока́тное желе́зо;

~ныя валы́ — прока́тные валы́

прака́тны II (отдающийся или отдающий напрокат) прока́тный;

п. пункт — прока́тный пункт;

п. інвента́р — прока́тный инвента́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэпрэ́сія, -і, ж.

1. Хваравіта прыгнечаны псіхічны стан чалавека.

Неўратычная д.

2. Упадак, застой у гаспадарчым, грамадскім жыцці.

Эканамічная д.

|| прым. дэпрэсі́ўны, -ая, -ае; наз. дэпрэсі́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́дучыня, -і, ж.

1. Стан, становішча чаго-н. у будучым.

Б. раёна.

2. Часы, падзеі, якія прыйдуць на змену цяперашнім.

Шчаслівая б.

3. Будучае пакаленне.

Дзеці — наша б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акрыя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

1. Прыйсці ў ранейшы нармальны стан пасля хваробы, якога-н. бедства і пад., ачуняць, набрацца сіл.

А. на волі.

2. перан. Ажыць душой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АСТЭНІ́Я

(грэч. astheneia),

стан, які характарызуецца павышанай стамляльнасцю, частай зменай настрою, раздражняльнасцю, слабасцю, гіперэстазіяй, плаксівасцю, вегетатыўнымі парушэннямі, дрэнным сном. Узнікае ў выніку разумовага ператамлення або псіхічнай траўмы. Блізкі да астэніі астэнічны стан, які з’яўляецца сімптомам шэрагу хваробаў. Прафілактыка: правільная арганізацыя рэжыму працы і адпачынку.

т. 2, с. 60

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

liquescent

[lɪˈkwesənt]

adj.

які́ перахо́дзіць у ва́дкі стан, які́ растае́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

угно́йвацца зал. стан с.-г. gedüngt wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

утры́млівацца​II зал стан да утрымаць ІІ

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жэлаці́н, -у, м. і жэлаці́на, -ы, ж.

Бялковае рэчыва жывёльнага паходжання, раствор якога пры ахаладжэнні пераходзіць у студзяністы стан (выкарыстоўваецца ў кулінарыі, медыцыне і пад.).

|| прым. жэлаці́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

унуша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Дзейнічаць на псіхіку з мэтай выклікаць пэўную рэакцыю; прыводзіць у стан гіпнозу.

|| зак. унушы́ць, -шу́, -шы́ш, -шы́ць; -шы́м, -шыце́, -ша́ць.

|| наз. унушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)