феерве́рк, -у, мн. -і, -аў, м.

Каляровыя агні ў паветры, якія атрымліваюцца пры спальванні разнастайных парахавых сумесей у час розных свят, урачыстасцей і пад.

Святочны ф.

Ф. слоў (перан.: пралішняе мнагаслоўе).

|| прым. феерве́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ху́нта, -ы, ДМ -нце, мн. -ы, хунт і -аў, ж.

1. У Іспаніі і краінах Лацінскай Амерыкі: назва розных аб’яднанняў, груповак, саюзаў.

2. Ваенная рэакцыйная тэрарыстычная групоўка, якая захапіла ўладу і ўстанавіла тэрарыстычную дыкгатуру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шны́парыць, -ру, -рыш, -рыць; незак. (разм.).

1. Заглядваць у розныя месцы, шукаючы, высочваючы каго-, што-н.

Ш. па кладоўках.

2. Хадзіць, рухацца сюды-туды, у розных напрамках.

Па вуліцы шныпарыць дзетвара.

|| наз. шны́паранне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

key​1 [ki:] n.

1. ключ (у розных знач.)

2. ключ; разга́дка

3. кла́віш(а)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мелані́н, ‑у, м.

Спец. Пігмент карычневага або чорнага колеру, які сустракаецца ў розных тканках жывёльных арганізмаў.

[Ад грэч. mélas — чорны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжве́дамасны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адбываецца, праводзіцца паміж рознымі ведамствамі.

2. Які аб’ядноўвае дзейнасць розных ведамстваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжфракцы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які аб’ядноўвае дзейнасць розных фракцый.

2. Які адбываецца, існуе паміж рознымі фракцыямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжцэ́хавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які аб’ядноўвае дзейнасць розных цэхаў.

2. Які адбываецца, існуе паміж рознымі цэхамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падко́с, ‑а, м.

Спец. Стойка, брус, падпорка, якія ставяцца нахільна ў розных збудаваннях. Слупы з падкосамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэрадына́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

Навука аб супраціўленні паветра і газаў пры руху розных цел.

[Ад грэч. aēr — паветра і dynamis — сіла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)