ка́ня м. заал. (птушка) Kíebitz m -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

клі́нтух, ‑а, м.

Птушка сямейства галубоў; дзікі голуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́ршнеп, ‑а, м.

Невялікая балотная птушка атрада кулікоў.

[Haarschnepfe — бакас.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вастрадзю́бы, ‑ая, ‑ае.

З вострай дзюбай. Вастрадзюбая птушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́лін, ‑а, м.

Драпежная начная птушка атрада соў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шулёнак, ‑нка, м.

Невялікая драпежная птушка сямейства сакаліных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АВІФА́УНА

(ад лац. avis птушка + фауна),

тое, што арнітафауна.

т. 1, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

арніта-

(гр. ornis, -ithos = птушка)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «птушка».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

high-flyer [ˌhaɪˈflaɪə] n. славалю́б; той, хто здо́льны вы́значыцца; пту́шка высо́кага палёту

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пеліка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікая вадаплаўная птушка з доўгай дзюбай і вялікім мяшком пад ёю.

|| прым. пеліка́навы, -ая, -ае і пеліка́наў, -нава, -навы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)