Сці́мерзнік ’густы лес ці хмызняк’, ’скупы чалавек’ (мёрск., Крыўко, вусн. паведамл.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сціпу́лькі ’адросткі пер’я ў птушкі’ (Сцяшк. Сл.). Няясна; гл. ціпульчык ’кончык’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ся́трыць ’хвалявацца, пакрывацца дробнымі хвалямі (пра паверхню вады)’ (рагач., Сл. ПЗБ). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Тале́віць, тэле́выты ’кеміць, разумець’ (пін., ЖНС), тэлэ́выты/тэлэ́мыты ’тс’ (Арх. Вяр.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Талі́й ’хвароба авечак’: талій на овац напаў (драг., Ск. нар. мовы). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тарыбу́шка ’вясёлая жартаўлівая песня’ (беласт., Сл. ПЗБ). Няясна, параўн. тарару́шкі (гл. тарарашкі).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тарэ́гулька ’таратайка’ (клец., Нар. лекс.). Няясна, магчыма, ад тарыгаць ’тузаць, торгаць’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тульня ‘шматок, кавалак?’: такімі тульнямы пакрямяча (ветк., Palaeoslavica, 21, 2, 20). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тума́ніцца, ‑ніцца; незак.
1. Пакрывацца, ахутвацца туманам. На прыдарожнай траве, у вясёлых пялёстках рамонкаў, на пляскатых лісцях трыпутніку, на белых галоўках дзьмухаўцу абапал дарогі густа туманіліся кроплі расы. Мележ. Яшчэ ў лугах туманяцца Нізіны за ракой, Іду ў поле раніцай Сцяжынкай палявой. Русак. // Віднецца няясна, невыразна, як у тумане. Камяніцы і горы туманяцца, Як у дзіўным, у казачным сне. Глебка. Проста па прысадах на захад ледзь туманіліся абрысы дробнага гарадка. Чорны.
2. Завалакацца, зацягвацца, трацячы здольнасць добра бачыць (пра вочы, погляд). І туманяцца вочы слязою. Успамінаў дымкі паплылі. Прануза. [Вочы маці] то туманіліся смуткам, то свяціліся яркай надзеяй, усміхаліся. «Звязда». // Станавіцца не зусім ясным, выразным, мутнець (пра думкі, свядомасць). [Лявон:] У вачах цёмна робіцца .. думкі туманяцца. Купала. У галаве гудзе, і думкі пачынаюць туманіцца.. Лупсякоў. / у безас. ужыв. Салодка туманіцца ў галаве, і самі па сабе заплюшчваюцца вочы. Жук.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
А жу́ля, а жу́ля ’вокліч пры адгоне гусей’ (Інстр. III). Няясна. Параўн. агіль.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)