гру́кацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

1. Стукацца аб што-н.

Г. галавой аб сцяну.

2. Моцна стукаць (у дзверы, акно і пад.).

Г. ў дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hanker [ˈhæŋkə] v. (after/for) мо́цна жада́ць, пра́гнуць (чаго-н.); ве́льмі хаце́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

раз’я́трыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

1. Моцна раздражніцца, раззлавацца, раз’юшыцца. Таго ж вечара Пракоп і раз’ятрыўся, што ператоўк усе гладышы, якія толькі былі. Вітка.

2. Моцна развярэдзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

strongly

[ˈstrɔŋli]

adv.

мо́цна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

каго́рта

(лац. cohors, -rtis)

1) атрад войска ў Старажытным Рыме, які складаў дзесятую частку легіёна;

2) перан. моцна згуртаваная група людзей, аб’яднаных агульнай мэтай.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

во́стры, -ая, -ае.

1. Добра навостраны або з завостраным канцом ці краем.

В. нож.

В. канец палкі.

2. Які звужаецца пад канец.

В. нос лодкі.

Вострыя насы туфель.

В. вугал (меншы за 90°).

3. перан. Праніклівы, які добра ўспрымае.

В. розум.

В. зрок.

4. перан. Які вызначаецца дасціпнасцю.

В. жарт. В. на язык.

5. перан. Які выразна і моцна адчуваецца, праяўляецца.

Вострая трывога.

6. перан. Які моцна дзейнічае на смак ці нюх.

Вострыя прыправы.

В. пах.

7. перан. Моцна, ясна выражаны; напружаны.

В. боль.

В. апендыцыт.

В. недахоп чаго-н.

|| наз. вастрыня́, -і, ж. (да 1, 3—7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тарара́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм.

1. Загрукацець, загрымець. // Моцна стукнуцца. І мядзведзь галавой тарарахнуў аб дуб. Бядуля.

2. каго. Моцна ўдарыць каго‑н.; выстраліць у каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбуркава́цца, ‑куецца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга буркаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбуя́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Разм. Пачаць моцна буяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размя́ўкацца, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна мяўкаць; падняць мяўканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)