кро́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.
1. След ад дакранання, уколу чым-н. вострым (кончыкам алоўка, іголкі і пад.); маленькая круглая плямка.
Тканіна ў кропкі.
2. Знак прыпынку (.), які аддзяляе сказы, а таксама ўжыв. пры скарочаным напісанні слоў, напрыклад: і пад., і інш.
К. з коскай (;).
Дзве кропкі, або двукроп’е (:).
Тры кропкі, або шматкроп’е (...).
3. Месца, пункт у сістэме, сетцы якіх-н. пункгаў, дзе размешчана што-н.
Гандлёвая к. (магазін, кіёск і пад.). Асвятляльная к.
4. у знач. вык. Досыць, канец (разм.).
Ідзі — і к..
○
Агнявая кропка — кулямёт, мінамёт, дот і пад., размешчаныя на агнявой пазіцыі.
◊
Біць у адну кропку — накіроўваць свае дзеянні на што-н. адно.
Кропка ў кропку (разм.) — якраз, дакладна.
Папасці ў самую кропку (разм.) — якраз так, як трэба.
Ставіць кропкі над «і» — удакладняць, высвятляць, не пакідаючы нічога недаказанага.
|| прым. кро́пкавы, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).