падвойны ліст шчыльнай паперы, які злучае вокладку і кніжны блок.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
únbestellt
a
1) недаста́ўлены (пра ліст)
2) няўро́блены (пра зямлю)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
надкляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Падоўжыць, прыкляпаўшы што‑н. да чаго‑н. Надкляпаць ліст жалеза.// Прырабіць што‑н. да чаго‑н. кляпаннем. Надкляпаць калена трубы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надску́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Рмн. ‑рак; ж.
Спец. Верхні слой скуры. Надскурка ахоўвае арганізм ад пранікнення бактэрый.// Плеўка, якая пакрывае зверху ліст і сцябло.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павуці́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да павуціны. Жоўты халадок над балацінаю... Робіць ліст апошні свой віток І плыве ў невад павуцінавы Казачнаю рыбкай залатой.Камейша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
polecający
рэкамендацыйны;
list polecający — рэкамендацыйны ліст; рэкамендацыйнае пісьмо
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Трыла́пні́к ‘бабоўнік, Laburnum Medic.’ (брасл., Сл. ПЗБ), tryłapnik, kryłapnik ‘капытнік балотны, Calla palustris L.’ (Брасл. сл.). Параўн. літ.trilãpis ‘тс’. Меркаванне аб балтыйскім паходжанні грунтуецца на літ.lãpas ‘ліст’, параўн. адносна бабоўніка: у трылапніку лісткі круглінькія — тры пальчыкі на сучку (= на сцяблінцы), аднак мажліва і метафарычнае ўтварэнне, гл. іншую назву — мядзвежыя лапкі (смал., Кіс.). Рэканструкцыю прасл.*lapъ ‘ліст’, вытворнага *lapъtъ ‘шыракалістая расліна’ прапануе Фурлан, Jez. zap. 16/2, 36. Параўн. трыліснік, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выкана́ўчыв разн. знач. исполни́тельный;
~чая ўла́да — исполни́тельная власть;
в. камітэ́т — исполни́тельный комите́т;
в. ліст — юр. исполни́тельный лист
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капу́сныв разн. знач. капу́стный;
к. ліст — капу́стный лист;
~ная моль — зоол. капу́стная моль;
○ к. матылёк — капу́стная ба́бочка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ато́жылак, ‑лка, м.
1. Малады парастак расліны. Каранёвы атожылак. Вішнёвыя атожылкі. □ Дрэвы так раскупчасціліся атожылкамі і шырокімі лапушнымі лістамі, што цяжка было знізу разглядзець, што робіцца на верхавіне.Вітка.А недзе ў шафе — пахавальны ліст — Яе ўдаўства мандат бестэрміновы... І зноў з пупышкі выбухае ліст — Атожылак вясновае абновы.Макаль.