Заўсёдны, звыклы. Зноў пачаў асталёўвацца.. абыклы рух жыцця.Чорны.Ён жа [Чорны] адкладаў убок сваё, траціў час, парушаў абыклы распарадак.Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зако́ціна, ‑ы, ж.
Разм. Адно бервяно, адна дошка закота. Аляксей адарваў закоціну, паклаў туды сцяг і зноў старанна прыбіў закоціну на месца.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
за́кусь, ‑і, ж.
Разм. Тое, што і закуска (у 2 знач.). [Дзеравяга] зноў начапіў акуляры і агледзеў закусь, ад маласольных агурочкаў да вяндліны.Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
о́йча, м.
Уст. Клічная форма ад слова «айцец». [Янка:] — Гарэлка твая і твая навіна! Благаславіся, ойча Андрэю!Колас.— Святы ойча! — зноў усклікнула Эмілія.Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўшчува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Маральна падзейнічаць на каго‑н., зрабіць вымову; падакараць. — Зноў ты на ражон лезеш, — паўшчуваў Паўліну Сахрон.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слімако́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да слімака. Слімаковая ракавіна. □ Мінулі хмары, І сонца ўстала зноў, Жук хату слімакову Пакінуў і пайшоў.Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
схапі́цца, схаплю́ся, схо́пішся, схо́піцца; зак.
1.гл. хапацца.
2. Уступіць у бой, барацьбу, спрэчку.
С. з ворагам.
Зноў схапіліся юнакі дужацца.
3. Раптам успомніць пра што-н.; спахапіцца (разм.).
Схапілася пад вечар, ды позна ўжо.
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Заняцца полымем.
Пуня схапілася полымем.
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зрабіцца цвёрдым, застыць (спец.).
Бетон схапіўся даволі хутка.
◊
Схапіцца за галаву (разм.) — прыйсці ў адчай, жахнуцца.
|| незак.схо́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 2 і 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Sekúnde
f -, -n секу́нда, хвілі́на
in einer ~ bin ich wíeder da — праз хвілі́ну я зноў бу́ду тут
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Dúmme
subm, f -n, -n ду́рань, дурна́я
ich war wíeder der ~ — я зноў заста́ўся ў ду́рнях
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
беспрыто́мнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць беспрытомнага; адсутнасць прытомнасці. Праціснуўшыся паўз цэглу і абадраўшыся да крыві, Чыжык застагнаў ад болю і зноў у беспрытомнасці ўпаў.Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)