Verbum

знепрыто́мнець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Страціць прытомнасць. Карпавіч на міг расплюшчыў вочы, павёў імі па людзях, але, знясілены, зноў апусціў павекі і знепрытомнеў. Броўка.

беспрыто́мнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць беспрытомнага; адсутнасць прытомнасці. Праціснуўшыся паўз цэглу і абадраўшыся да крыві, Чыжык застагнаў ад болю і зноў у беспрытомнасці ўпаў. Лупсякоў.

абмусо́лак, ‑лка, м.

Разм. Абмусоленая рэшта чаго‑н.; агрызак. Іван зноў корпаецца ў сваім мяшку, наводзіць парадак, складае на месца ніткі.., абмусолак аловачны. Лынькоў.

падла́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Паставіць латку на што‑н. — Працерлася ў вас .. адзежына, — узяў пераніцаваў яе, падлатаў трохі — і зноў новая. Крапіва.

перасціха́нак, ‑нку, м.

Разм. Перапынак у якім‑н. дзеянні, працэсе. Дождж перш быў суняўся крыху, а потым зноў лінуў. Няма на яго перасціханку. Калюга.

размата́цца, ‑аецца; зак.

Развіцца, раскруціцца (пра што‑н. наматанае, зматанае). Супоня з вяровачкі, што ўся ўжо на вузлах, лопнула зноў, разматалася і павісла. Брыль.

супако́й, ‑ю, м.

Тое, што і спакой. Зноў парушае супакой Вісклівым скрыпам гэта птушка. Аўрамчык. На душы супакой, Неяк радасна й сумна чагосьці. Трус.

уто́мленасць, ‑і, ж.

Стан утомленага (у 2 знач.). Ці то ад перажытага, ці то ад папярэдняй утомленасці, адчуў Ігнась зноў .. боль у грудзях. Чорны.