бегемо́т

(ням. Behemoth, ад ст.яўр. behēmōth)

буйная млекакормячая жывёла атрада парнакапытных, якая жыве ў рэках і азёрах Афрыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

каёт

(ісп. coyote, з індз.)

млекакормячая жывёла сям. сабачых, падобная да ваўка, якая водзіцца ў Паўн. Амерыцы; лугавы воўк.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

расцерабі́ць, ‑цераблю, ‑цярэбіш, ‑цярэбіць; зак., што.

Расчысціць, вызваліць ад дрэў, кустоў. Іван Леўчык — старшыня калгаса — даўмеўся: каб тое балота не здратавала жывёла, расцерабіць яго, узараць дзірван і засеяць цімафееўкай. Сабаленка. [Танкісты] расцерабілі, падрыхтавалі палянку для танкавага парка. Мележ. // Выкарчаваць, выдаліць з якога‑н. месца. Тыя, каму на сядзібах трапілі палянкі з рэдкім лесам, лічылі сябе шчасліўчыкамі. Яны хутчэй расцярэбяць яго і хутчэй зрубяць зямлянкі-хаткі. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыстапаро́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які належыць да якой‑н. адной пароды, мае ўласцівыя ёй прыкметы (пра свойскую жывёлу). Чыстапародная жывёла, сытыя цяляты на адпоі, такія аднолькавыя і чысценькія, што нават далёкаму ад сантыментаў мужчыну хочацца цалаваць іх у зорачкі на лбе. Караткевіч. // Які складаецца з такой жывёлы. Чыстапародны статак.

2. Звязаны з якой‑н. адной пародай; які праводзіцца без змешвання з іншымі пародамі. Чыстапароднае развядзенне сельскагаспадарчай жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гавя́джы дыял. ’жывёльны, для жывёлы’ (БРС), гавя́жы (Сцяшк.). Рус. говя́жий, чэш. hovězí, славац. hovādzi, в.-луж. howjazy, н.-луж. gowjezy, ст.-слав. говѧждь, балг. гове́жди, серб.-харв. го̀веђи, славен. govéji. Прасл. *govędjь ’гавяжы’, прыметнік на ‑i̯o ад *govędo ’жывёла’ (гл.). Прынамсі, праславянскім з’яўляецца словаўтваральны тып. Параўн. Бернекер, 338; Траўтман, 94.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

антыло́па

(фр. antilope, ад с.-гр. antholops)

жвачная парнакапытная жывёла сям. пустарогіх, якая пашырана пераважна ў Афрыцы і Паўд. Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ха́тні

1. в разн. знач. дома́шний;

~нія рэ́чы — дома́шние ве́щи;

~няя жывёла — дома́шние живо́тные;

2. спец. (относящийся к хате) избяно́й;

3. ко́мнатный;

~нія кве́ткі — ко́мнатные цветы́;

○ ~няя гаспады́ня — дома́шняя хозя́йка;

~няя рабо́тніца — дома́шняя рабо́тница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Wíldling

m -s, -е

1) гарэ́за, сваво́льнік

2) дзіка́р

3) с.-г. дзі́чка, дзі́кае дрэ́ва; прышчэ́па

4) дзі́кая жывёла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ме́лкі

1. (неглыбокі, плыткі) seicht, nicht tief; flach (пра посуд);

ме́лкая рака́ ein séichter Fluss;

ме́лкая тале́рка flácher Téller;

2. (невялікі) klein, Klein-;

ме́лкая жывёла Kléinvieh n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

трус м

1. заал (жывёла) Kanínchen n -s, -;

2. (баязлівец) Féigling m -s, -e; Hásenfuß m -es, -füße, Ángsthase m -n, -n, Ángstmeier m -s, -; Mémme f -, -n (пагард)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)