Signatármacht

f -, -mächte дзяржа́ва, яка́я падпіса́ла яко́е-н. пагадне́нне, краі́на-ўдзе́льніца (пакта і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

краі́на, ‑ы, ж.

1. Мясцовасць, тэрыторыя, край (у 2 знач.). Горкая краіна. Цёплыя краіны. Азёрная краіна. □ Я моцна-моцна звязан з вамі, Малюнкі роднае краіны! Колас.

2. Дзяржава. Сацыялістычныя краіны. Капіталістычныя краіны. □ Краіна родная, Савецкая краіна, Табе я ў песнях сэрца аддаю. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́ліс​2

(гр. polis)

горад-дзяржава як асобая форма сацыяльна-эканамічнай і палітычнай арганізацыі, тыповая для Стараж. Грэцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эмітэ́нт

(лац. emittens, -ntis = які выпускае)

дзяржава, банк або ўстанова, якая выпускае ў абарот папяровыя грошы, каштоўныя паперы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

commonwealth

[ˈkɑ:mənwelӨ]

n.

1) наро́д -у m., грамадзя́не аднае́ дзяржа́вы

2) дэмакраты́чная дзяржа́ва; супо́льнасьць, садру́жнасьць f.

•

- Commonwealth of independent States

- the British Commonwealth of Nations

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эміра́т

(ад эмір)

1) феадальная дзяржава, на чале якой стаіць эмір;

2) сістэма дзяржаўнага кіравання ў феадальных мусульманскіх краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

этаты́зм

(фр. étatisme, ад etat = дзяржава)

кірунак палітычнай думкі, які разглядае дзяржаву як вышэйшы вынік і мэту грамадскага развіцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЯЛІКАБРЫТА́НІЯ

(Great Britain),

самы вялікі востраў у складзе Брытанскіх а-воў. Пл. каля 230 тыс. км². Гл. ў арт. Вялікабрытанія (дзяржава).

т. 4, с. 342

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

autonomy

[ɔˈtɑ:nəmi]

n., pl. -mies

1) аўтано́мія f.

а) самаўра́д -у m., самакірава́ньне n.; незале́жнасьць f.

б) пра́ва на самакірава́ньне

2) аўтано́мная дзяржа́ва

3) самасто́йнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пратэктара́т

(ням. Protektorat, ад лац. protector = які прыкрывае, абараняе)

1) форма залежнасці, пры якой больш слабая дзяржава, фармальна захоўваючы сваю дзяржаўную структуру, фактычна падначалена мацнейшай дзяржаве;

2) дзяржава, якая знаходзіцца ў такой залежнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)