Gáttung

f -, -en род; біял. сям’я́; від; літ. жанр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

happening, ~u

[hepeing] м. хэпенінг; відовішча (від сцэнічнага дзеяння)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rogal

м.

1. (від булкі) ражок;

2. перан. раганосец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзякло́, ‑а, н.

Гіст. Від прадуктовай феадальнай рэнты за зямельны надзел, якая збіралася на карысць землеўладальніка з сялян у Вялікім княстве Літоўскім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

відазме́нены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад відазмяніць.

2. у знач. прым. Які змяніў свой від, выгляд. Відазмененае рэчыва. Відазмененыя крылы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страга́ч, ‑а, м.

Разм. Суровая вымова. Розныя загады на мяне былі: і «папярэдзіць», і «паставіць на від», нават страгача неяк абхапіў. Каршукоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Род (у логіцы) 9/146, гл. Від і род

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Шамот (від маст. керамікі) 5/551, 552—553 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Сухая іголка» (від гравюры) 3/576—577 (укл.), 579

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сучляне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сучляняць — сучленіць.

2. Від, спосаб змацавання асобных частак, дэталей, секцый чаго‑н., а таксама месца такога змацавання. Шарнірнае сучляненне.

3. Спец. Від рухомага і паўрухомага злучэння касцей і храсткоў, а таксама месца такога злучэння. Сучляненні запясця.

4. Месца злучэння асобных частак травяністай расліны (частак сцябла, сцябла і лістоў і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)