інтразана́льнасць

(ад лац. intra = унутры + зона)

пашырэнне пэўнай прыроднай з’явы на асобных участках унутры некалькіх сумежных зон, прыватны выпадак азанальнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпізо́д

(гр. epeisodion = устаўка, дадатак)

1) выпадак, здарэнне, адзін з момантаў у ходзе падзей;

2) адносна закончаная частка мастацкага твора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

даве́сціся, ‑вядзецца; пр. давялося; безас. зак., каму-чаму з інф.

Стаць непазбежным, здарыцца ў сувязі з якімі‑н. абставінамі. Адлегласць доўгую да перамогі Гадамі давялося вымяраць. Аўрамчык. Быў такі выпадак, калі Сцёпку прыйшлося на справе паказаць, які ён ужо быў вучоны чалавек: сакратаром давялося раз быць яму. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэцэдэ́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Кніжн. Выпадак у мінулым, які служыць прыкладам або апраўданнем для падобных выпадкаў у будучым. Савецкія людзі не маюць перад сабой гістарычных прэцэдэнтаў, ідуць нязведаным шляхам. «Звязда». // Рашэнне суда або іншага органа дзяржаўнай улады, якое прымаецца за ўзор пры рашэнні аналагічных выпадкаў. Судовы прэцэдэнт.

[Ад лац. praecedens, praecedentis — папярэдні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проморга́ть сов.

1. (моргать в течение какого-л. времени) разг. прамарга́ць;

2. перен. (упустить, прозевать), прост. прамарга́ць, праваро́ніць;

проморга́ть удо́бный слу́чай прамарга́ць (праваро́ніць) зру́чны вы́падак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

prevent [prɪˈvent] v.

1. папярэ́джваць, прадухіля́ць;

prevent crime папярэ́джваць злачы́ннасць;

prevent an accident прадухілі́ць няшча́сны вы́падак

2. (from) заміна́ць, перашкаджа́ць, не дазваля́ць;

The rain prevented us from coming. Дождж перашкодзіў нам прыйсці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ánlass

m -es, -lässe прычы́на, зачэ́пка, наго́да

aus ~ — з вы́падку

etw. zum ~ néhmen* — скарыста́ць [вы́карыстаць] вы́падак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Grénzfall

m -(e)s, -fälle

1) паграні́чны інцыдэ́нт

2) кра́йні вы́падак

im ~ — у кра́йні́м вы́падку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Супэнду, спэнду ’з перапуду, з перапалоху’ (Кал.). Адаптаваны паланізм, параўн. польск. z pędu ’сходу, адразу’, дыял. spęd ’зручны выпадак, смеласць’, што да pęd ’рух, бег, імпэт’. Відаць, недакладнае тлумачэнне, хутчэй ’адразу, не марудзячы’: не ўспела супэнду дзяўчына бацьку адказ даць, на што, магчыма, паўплывала збліжэнне з генетычна тоесным пуд ’страх, перапалох’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

casualty

[ˈkæʒuəlti]

n., pl. -ties

1) ахвя́ра вы́падку

2) вае́нныя стра́ты (забі́тымі, пара́ненымі)

3) нешчасьлі́вы вы́падак, катастро́фа f.; няўда́ча f., няшча́сьце n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)