заспако́іць, ‑кою, ‑коіш, ‑коіць; зак., каго-што.

Развеяць чый‑н. неспакой, хваляванне, узбуджанасць; прывесці ў стан спакою; супакоіць. Азаркевіч захваляваўся, ён баяўся, каб .. [абсталяванне] не паіржавела, але стары яго заспакоіў, што нічога не здарыцца, бо ён сам упакоўваў. Гурскі. Старалася .. [Агата] перамагчы ўсе вялікія трывогі свае і заспакоіць неспакойнае сэрца. Чорны. // Суняць, зменшыць (смагу, боль і інш.). Пякучы боль і гнеў мы толькі помстай заспакоім, каб вораг больш не смеў таптаць наш край ніколі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змякчы́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць больш мяккім, эластычным.

Скура змякчылася.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.) перан. Аслабець, зменшыцца.

Боль змякчыўся.

Гнеў змякчыўся.

3. перан. Стаць менш суровым.

Бацька змякчыўся.

Сэрца змякчылася.

|| незак. змякча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. змякчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

змякчы́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; змя́кчаны; зак.

1. што. Зрабіць больш мяккім, эластычным.

З. скуру.

2. перан., што. Аслабіць, зменшыць.

З. удар.

З. боль.

З. прыгавор.

3. перан., каго (што). Зменшыць чыю-н. суровасць, зрабіць больш мяккім, лагодным.

З. суровага бацьку.

|| незак. змякча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. змякчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ра́зам, прысл.

1. Сумесна з кім-, чым-н.

Працаваць р.

Ходзяць р. боль і радасць.

2. Адначасова (разм.).

Паляцелі птушкі, а р. з імі і цёплае лета.

3. У адзін прыём.

Прачытаць усё р.

4. Усяго (пра агульную суму чаго-н.).

Р. 150 рублёў.

◊

Разам з гэтым — у той жа час, адначасова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

грудны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да грудзей (у 1 знач.). Грудныя пазванкі. Грудны боль.

2. Які корміцца малаком маткі. Грудное дзіця.

•••

Грудная жаба гл. жаба.

Грудная клетка гл. клетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

racking [ˈrækɪŋ] adj.

1. паку́тлівы;

a racking toothache нясце́рпны зубны́ боль

2. празме́рны, непасі́льны (пра падатак, арэндную плату і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Нары́ў ’нарыў, болька’ (Сл. ПЗБ, ТС), нары́ўка ’маленькі нарыў’ (Сл. ПЗБ). Ад нарыва́ць ’апухаць і гнаіцца’, да рваць (гл.); паводле Мяркулавай (Этимология–1978, 97), прасл. *naryvъ ’гнайнік’ ад дзеяслова *naryvati ’тузаць (пра боль), нагнойвацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

альгалагні́я

(ад гр. algos = боль + lagneia = юр, сладастраснасць)

сексуальнае задавальненне, якое ўзнікае ад прычынення псіхічнага або фізічнага болю аднаму з палавых партнёраў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

рэ́жучы (востры, рэзкі) scharf, schéidend;

рэ́жучы інструме́нт тэх Schéidwerkzeug n -(e)s, -e;

рэ́жучы боль schnéidender [stéchender] Schmerz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

gnawing

[ˈnɔɪŋ]

1.

n.

1) грызе́ньне, разьяда́ньне, падто́чваньне n.

2) боль f. (у жываце́); загры́за -ы f., паку́ты сумле́ньня

2.

adj.

1) які́ грызе́, разьяда́е, падто́чвае

2) даку́члівы (пра боль)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)