узбо́ўтванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узбоўтваць — узбоўтаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбяга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узбягаць — узбегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узва́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узважваць — узважыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узва́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узвальваць — узваліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узвелічэ́нне, ‑я, н.

Кніжн. Дзеянне паводле знач. дзеясл. узвялічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узві́нчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узвінчваць — узвінціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узво́з, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узвозіць — узвезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узво́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узворваць — узараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узвядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узводзіць — узвесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узгадне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узгадняць — узгадніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)