fence

[fens]

1.

n.

1) плот -у m., за́гарадзь f.

2)

а) informal ску́пшчык або́ прадаве́ц кра́дзеных рэ́чаў

б) ме́сца, дзе прадаю́цца кра́дзеныя рэ́чы

3) фэхтава́ньне n.

2.

v.t.

1) абгаро́джваць

2) адгаро́джваць

3) абараня́ць; ахо́ўваць; сьцерагчы́

3.

v.i.

1) фэхтава́ць

2) informal ухіля́цца ад адка́заў у дыску́сіі, пары́раваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пракіда́цца несов.

1. пробива́ться;

2. (на короткое время или кое-где) появля́ться;

3. (о сыпи) проступа́ть, появля́ться;

1-3 см. пракі́нуцца;

4. и́зредка встреча́ться;

у ле́се дзе-нідзе́а́ецца дуб — в лесу́ ко́е-где́ встреча́ется дуб;

5. страд. пробра́сываться; проки́дываться; см. пракіда́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Закля́ва ’завадзь’ (Сл. паўн.-зах.). Няясна. Магчыма, ад закла з суф. ‑ʼава (параўн. качава ’месца, дзе качаўся конь’, Сцяцко, Афікс. наз., 34), але што выражае суфікс?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мрак ’імжа’ (Ян.). У выніку кантамінацыі лоеў. мжак і мра́ка ’тс’. Не выключана магчымасць запазычання з рус. мовы, дзе мракц.-слав. лексема з прасл. morkъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лупе́ш ’перхаць’ (навагр., Жыв. сл.). Да лупе́ж (гл.). Аднак у гэтым значэнні лексема, відавочна, запазычана з польск. мовы, дзе яшчэ ст.-польск. łupież ’тс’ (XVI ст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маёўка ’вясенняя прагулка на ўлонні прыроды’ (ТС, Нас.). Запазычана з рус. або польск. мовы, дзе з’яўляецца новаўтварэннем (канец XIX — пачатак XX ст.). Да май1, 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Віло́к ’качан капусты’ (Растарг.) — пранікненне з рус. моўнай тэрыторыі, дзе вилок ’тс’ < вил < вить (Фасмер, 1, 315; Шанскі, 1, В, 98; Праабражэнскі, 1, 84; КЭСРЯ, 81).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Акраба́т (БРС). Новае запазычанне з рускай мовы (гл. Крукоўскі, Уплыў, 80), дзе з французскай (XVIII ст.). Франц. acrobate < ст.-грэч. ἀκροβάτης ’канатаходзец’. Шанскі, 1, А, 65.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валішча1 ’ўпаўшае струхлелае дрэва’ (КСТ). Да валіць1.

Валішча2 ’месца, дзе робяць, валяць лес’ (КТС, КЭС, Мат. Гом.). Да валіць1. Параўн. папялішча, іржышча.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Або́рт (БРС). Запазычанне праз рускую мову ў XX ст. (Крукоўскі, Уплыў, 88), дзе ў другой палавіне XIX ст. з лац. abortus. Гл. Шанскі, 1, А, 17.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)