brighten

[ˈbraɪtən]

1.

v.i.

1) праясьня́цца, разьясьня́цца; ясьне́ць; распаго́джвацца, выпаго́джвацца (пра не́ба)

2) праясьня́цца; ясьне́ць; весяле́ць (пра твар, по́зірк)

2.

v.t.

праясьня́ць; ажыўля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

crackle

[ˈkrækəl]

1.

v.i.

1) трашчэ́ць, патрэ́скваць (пра аго́нь)

2) трэ́скацца (пра шкло)

2.

n.

трэ́шчына, расшчэ́піна f.; патрэ́скваньне n., трэск -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fluctuate

[ˈflʌktʃueɪt]

1.

v.i.

1) падыма́цца й апада́ць, быць няста́лым, мяня́цца, вага́цца (пра цэ́ны, тэмпэрату́ру)

2) хвалява́цца (пра ваду́)

2.

v.t.

выкліка́ць хва́лі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

nuisance

[ˈnu:səns]

n.

1) назо́ла f. (пра асо́бу і пра рэч)

2) даку́ка f.

What a nuisance! — Што за даку́ка!

3) шко́да f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Quod clausum in pectore, hoc in lingua promptum habeo

Што ўтоена на сэрцы, тое відавочна маю на языку.

Что скрыто на сердце, то явно имею на языке.

бел. У каго баліць, той і крычыць. Што каму рупіць, той тое і жупіць. Што баліць, пра тое і буду гаварыць.

рус. Что на уме, то и на языке. Что у кого болит, тот о том и говорит. Что кому требит, тот то и теребит.

фр. Avoir le cœur sur la main (Иметь сердце на руке). La langue va ou la dent fait mal (Язык идёт туда, где болит зуб).

англ. Don’t take your harp to the party (He ходи co своей арфой на вечеринку).

нем. Das Herz auf der Zunge haben (Иметь сердце на языке).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

hoot​2 [hu:t] v.

1. крыча́ць, ву́хкаць (пра саву)

2. крыча́ць (на каго-н.), ашы́кваць, асві́стваць;

hoot an actor асві́стваць акцёра

3. BrE гудзе́ць, гусці́, свіста́ць, выць (пра гудок, сірэну і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вараві́ты ’паганы, звяглівы; кашлаты (пра сабаку)’ (Сержп., Грам.); ’тс’ (пра чалавека)’ (Янк.₁). Да варава́ць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

oblique

[əˈbli:k]

adj.

1) нахі́лены (пра пло́скасьць), ко́сы (пра лі́нію)

oblique angle — во́стры або́ тупы́ (няпро́сты) кут

2) ухі́лісты, няя́сны (пра адка́з)

3) патае́мны, скры́тны; закулі́сны; нячы́сты

oblique dealings — нячы́стыя апэра́цыі

4) уско́сны

oblique case — уско́сны склон

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

uneven

[ʌnˈi:vən]

adj.

1) няро́ўны (пра паве́рхню); няпро́сты, крывы́ (пра лі́нію)

2) няро́ўны, нерэгуля́рны, неўраўнава́жаны

uneven temper — неўраўнава́жаны хара́ктар

3) няцо́тны (пра лік)

The numbers 27 and 9 are uneven numbers — Лі́кі 27 і 9 — няцо́тныя лі́кі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

карчакава́ты, -ая, -ае.

1. 3 вялікай колькасцю карчоў; карчысты (разм.).

Карчакаватая дарога.

2. Пра чалавека, яго постаць: каржакаваты (разм.).

Тоўсты, к. дзядзька сядзеў на ганку.

|| наз. карчакава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)