разбо́р, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. разбіраць — разабраць (у 1–7 знач.).

2. (звычайна з прыназоўнікамі «з» і «без»). Разм. Выбар, адбор. Лес тут быў калгасны, высякалі яго многа і без разбору. Б. Стральцоў. Я разумею: крытыкаваць .. трэба, без гэтага нельга, але крытыкуй з разборам. Хадкевіч.

3. Разгляд судовай справы. Судовы разбор. □ [Сымон:] Адбудую хату нанава, гаспадарку нанава завяду.. Вось толькі .. разбору дзела дачакацца! Купала.

•••

На (пад) шапачны разбор; на разбор шапак — пад канец справы, пад канец (прыйсці, паспець, з’явіцца і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ава́л

(фр. ovale, ад лац. ovum = яйцо)

выпуклая замкнутая крывая лінія без вуглавых пунктаў, падобная да лініі падоўжанага разрэзу яйца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аксо́н-рэфле́кс

(ад аксон + рэфлекс)

нервовая рэакцыя, якая адбываецца ў межах разгалінаванняў нервовага валакна без удзелу галаўнога і спіннога мозгу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

артагене́з

(ад арта- + -генез)

тэорыя развіцця жывой прыроды, паводле якой эвалюцыя арганізмаў адбываецца ў строга вызначаных напрамках, без прыроднага адбору.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кабрыяле́т

(фр. cabriolet)

1) лёгкі двухколы экіпаж 1 з адным сядзеннем без козлаў;

2) кузаў легкавога аўтамабіля з адкідным верхам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

радыёфо́н

(ад радыё- + -фон)

тэлефон без правадоў, які звязвае абанента з іншым абанентам, што мае аўтаматычную сувязь з цэнтральным вузлом.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэкрышталіза́цыя

(ад рэ- + крышталізацыя)

працэс змены крышталічнага стану цела пад уздзеяннем розных фізічных фактараў, але без расплаўлення або растварэння цела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

субарбіта́льны

(ад суб- + арбітальны);

с. палёт — палёт касмічнага лятальнага апарата па балістычнай траекторыі без выхаду на арбіту штучнага спадарожніка Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

субстанты́ўны

(ад лац. substantivum = назоўнік)

1) лінгв. які мае значэнне назоўніка;

2) які дзейнічае без дапамогі іншых рэчываў; незалежны, самастойны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэарэтызава́ць

(ад тэорыя)

1) займацца тэарэтычнымі пытаннямі, ствараць тэорыю 2;

2) абстрактна разважаць на тэарэтычныя тэмы без карысці для справы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)