упрага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. упрагаць — упрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упра́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. упражваць — упражыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упро́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. упрошваць — упрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упрыго́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. упрыгожваць — упрыгожыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упы́рскванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. упырскваць — упырснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упэ́ўніванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. упэўніваць — упэўніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ураза́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уразаць — урэзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урато́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уратоўваць — уратаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ураўнава́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ураўнаважваць — ураўнаважыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ураўно́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ураўноўваць — ураўнаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)