workingman

[ˈwɜ:rkɪŋmæn]

n., pl. -men

1) рабо́тнік -а m.

2) рабо́чы -ага m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

часа́льшчык ​1, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца часаннем воўны, ільну і пад.

часа́льшчык ​2, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца часаннем дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пралета́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

Наёмны рабочы, пазбаўлены сродкаў вытворчасці.

|| ж. пралета́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. пралета́рскі, -ая, -ае.

П. светапогляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыбіра́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца прыбіраннем, навядзеннем чысціні ва ўстановах, на прадпрыемствах.

|| ж. прыбіра́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. прыбіра́льшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рабаця́га, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ця́зе, Т-ай (-аю), ж., мн. -і, -ця́г (разм.).

1. Старанны, шчыры працаўнік.

2. Рабочы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

медзеплаві́льшчык, ‑а, м.

Рабочы медзеплавільнага завода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

медналіце́йшчык, ‑а, м.

Рабочы медналіцейнага завода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паркаледрука́р, ‑а, м.

Рабочы, майстар паркаледрукавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прака́тчык, ‑а, м.

Рабочы пракатнага цэха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пенькапрадзі́льшчык, ‑а, м.

Рабочы пенькапрадзільнай вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)