1) парны танец амерыканскага паходжання з характэрнымі рухамі бёдраў;
2) музыка, песня ў рытме гэтага танца.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эпітала́ма
(гр. epithalamios = вясельны)
1) віншавальная песня маладым у старажытных грэкаў і рымлян;
2) верш, напісаны з выпадку шлюбу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Перасме́шка ’невялічкая лясная птушка атрада вераб’іных, здольная імітаваць, перадражніваць галасы розных жывёл’ (ТСБМ), ’птушка перасмешнік’ (лельч., Мат. Гом.), перасме́шка зялёная ’птушка Hippolais icterina з сям. валасянак’, песня якой у асноўным — перайманне галасоў іншых птушак, параўн. рус.маск., гул. пересме́шка валасянка, Sylvia hortensis L.’ Відаць, з перасме́шнік (гл. наступнае слова); суф. ‑ка, як у птушка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падгало́сак, ‑ска, м.
1. У спевах — голас больш высокага тону, які дапамагае асноўнаму. Песня пачынаецца запевам, потым уступае хор у суправаджэнні падгалоска.«Беларусь».// Той, хто падпявае галоўнаму спеваку.
2.перан.Разм. Беспрынцыповы чалавек, які паўтарае, падтрымлівае чужыя думкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
невымо́ўны, ‑ая, ‑ае.
Такі, які цяжка выказаць, перадаць словамі. Жыве яна, песня, тугою і верай, жыве невымоўным, да слёз хвалюючым сумам спрадвечная, і неўміручай паэзіі, проста сама для сябе.Брыль.Невымоўнае, ласкай і адданасцю свяціліся.. [Верыны] светлыя вочы.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праця́жны, ‑ая, ‑ае.
Які гучыць павольна, цягуча, не адрывіста. Песня хлынула шырокая, працяжная.Грамовіч.Працяжны паравозны гудок .. зліваўся з нейкай бадзёрай песняй.Скрыпка.
працяжны́, ‑а́я, ‑о́е.
Спец. Які прызначаецца, служыць для працягвання, працяжкі (у 1 знач.). Працяжны станок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Leier
f -, -n
1) лі́ра
2) катры́нка
3) астран. Лі́ра
◊ ímmer die álte ~! — разм. стара́я пе́сня!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
pop3[pɒp]n.
1. (таксамаpop-music) поп-му́зыка;
top of the popsпе́сня – перамо́жца хіт-пара́да
2.AmE, infml та́та
♦
have/take a pop (at smb.)BrE, infml атакава́ць (каго́-н.); засыпа́ць (пытаннямі)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
гімн, ‑а, м.
1. Урачыстая песня, прынятая як сімвал дзяржаўнага або класавага адзінства. Дзяржаўны гімн Савецкага Саюза. «Інтэрнацыянал» — міжнародны пралетарскі гімн, партыйны гімн КПСС і іншых камуністычных партый. □ Вялікае пашырэнне гімны атрымалі ў перыяд французскай буржуазнай рэвалюцыі канца XVIII ст. Выключнай папулярнасцю тады карысталася «Марсельеза» Ружэ дэ Ліля, якую французскі Канвент прызнаў нацыянальным гімнам рэспублікі.А. Макарэвіч.
2. Увогуле хвалебная песня або музычны твор у гонар каго‑, чаго‑н. Гімн жыццю. Гімн чалавеку працы. □ Паэт спяваў гімн свабодзе народа і ўсім палымяным сэрцам сваім заклікаў на бой за яе.Майхровіч.
[Грэч. hýmnos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калыха́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Рмн. ‑нак; ж.
Песня, якую спяваюць, калышучы дзіця. Глухаватым, асіплым голасам ён запеў калыханку: — Люлі-люлі, люлі-люлі... Усе курачкі паснулі.Лынькоў.І маці так, застаўшыся з сынком, пакорміць і спявае калыханку.Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)