squeeze​2 [skwi:z] v.

1. сціска́ць, ці́снуць; выціска́ць; выду́шваць;

squeeze smb.’s hand мо́цна сці́снуць каму́-н. руку́;

squeeze one’s finger прышчамі́ць па́лец;

squeeze a tear вы́ціснуць слязу́;

squeeze money out of smb. вымага́ць гро́шы ў каго́-н.

2. упіха́ць, уціска́ць; уціска́цца; праці́сквацца;

squeeze one’s way through the crowd праціска́цца праз нато́ўп;

squeeze one’s hand into a glove з ця́жкасцю наця́гваць пальча́тку

♦

squeeze smb. dry вы́ціснуць усё з каго́-н.

squeeze up [ˌskwi:zˈʌp] phr. v. : squeeze up against smb. прыці́снуцца да каго́-н.;

Squeeze up a bit more! Пацясніцеся крыху!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hurt

[hɜ:rt]

1.

v.i.

1) бале́ць

My finger hurts — Мне балі́ць па́лец

2) дайма́ць, крана́ць за жыво́е

2.

v.t.

1) ра́ніць (нагу́, руку́); кале́чыць; удара́ць

to hurt oneself — пакале́чыцца, уда́рыцца, вы́цяцца; пакры́ўдзіць, зьнява́жыць

He hurt his mother’s feelings — Ён пакрыўдзіў сваю́ ма́ці

2) псава́ць, шко́дзіць

3) хвалява́ць, засмуча́ць

3.

n.

1) боль -ю m.; ра́на f.

2) шко́да f., зло n.; кры́ўда f.

it would do no hurt — Не пашко́дзіла б

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

праніза́ць, ‑ніжу, ‑ніжаш, ‑ніжа; зак.

1. каго-што. Пракалоць, праткнуць наскрозь чым‑н. вострым. Немец не паспеў крыкнуць, як вострае джала нямецкага штыка наскрозь пранізала яго. Кавалёў. Іголка так і пранізала наскрозь палец. Васілевіч.

2. перан.; каго-што. Праткнуць, прайсці праз што‑н. Сонечнае святло пранізала тоўшчу вады аж да самага дна. Хомчанка. Сонца толькі што ўзышло і пранізала праменямі голыя кроны дрэў. Дуброўскі. Агонь выцягнуўся доўгім языком, лізнуў ім высокую купу ельніку, пранізаў яе навылёт. Васілевіч.

3. перан.; каго-што. Пранікнуўшы ўнутр каго‑, чаго‑н., выклікаць якія‑н. фізічныя адчуванні (пра холад, вецер, боль і пад.). Сцюжа пранізала .. [Рахмільку] да самых касцей. Бядуля. [Хлопец] падняўся і паспрабаваў узняць руку, але востры боль пранізаў усё яго цела. Шчарбатаў. // Рэзка, моцна падзейнічаць. Усю .. [Любу] пранізала нейкая здранцвеласць, ногі не слухаліся яе. Краўчанка. Ганна раптам засмяялася. Смех гэты пранізаў сэрца. Мележ.

4. што. Нізаць некаторы час (гл. нізаць у 1 знач.). Пранізаць каралі ўвесь дзень.

•••

Пранізаць вачамі — пільна, уважліва паглядзець на каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obierać

I

1. незак.

выбіраць, абіраць;

obierać kogo prezesem (na prezesa) — выбіраць каго старшынёй;

2. чысціць; ачышчаць; абіраць (сырую бульбу), лупіць (вараную бульбу);

3. kogo z czego пазбаўляць каго чаго; забіраць у каго што

II obiera|ć

незак. нарываць;

palec obierać — палец нарывае

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уле́зці сов.

1. в разн. знач. влезть;

у. ў акно́ — влезть в окно́;

у. ў ва́нну — влезть в ва́нну;

у. ў гразь — влезть в грязь;

у. ў дру́жбу — влезть в дру́жбу;

у. ў кішэ́нь — влезть в карма́н;

2. разг. влезть, войти́, вмести́ться, умести́ться; размести́ться;

нага́ не ўле́зла ў бот — нога́ не вошла́ в сапо́г;

усе́ мае́ рэ́чы ўле́злі ў адзі́н чамада́н — все мои́ ве́щи вле́зли (вмести́лись, умести́лись, вошли́) в оди́н чемода́н;

3. (воткнуться) вонзи́ться;

стрэ́мка глыбо́ка ўле́зла ў па́лец — зано́за глубоко́ вонзи́лась в па́лец;

4. разг. (принять участие в чём-л.) вмеша́ться;

у. ў гаво́рку — вмеша́ться в разгово́р;

◊ у. ў даўгі́ — влезть в долги́;

у. ў душу́ — влезть в ду́шу;

ко́лькі ўле́зе — ско́лько вле́зет;

у. ў шко́ду — а) нашко́дить; б) сде́лать потра́ву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

jam​2 [dʒæm] v.

1. упі́хваць, запі́хваць, уці́скваць;

I can’t jam another thing into the bag. Я не магу больш нічога ўпіхнуць у сумку.

2. заяда́ць (пра часткі механізмаў);

The lock has jammed, I can’t open it. Замок заела, я не магу яго адкрыць.

3. бітко́м набіва́ць, загрува́шчваць, запаўня́ць (праход);

People in the bus were jammed together like sardines in a can. Людзей набілася ў аўтобус, як селядцоў у бочцы.

4. зашчэ́мліваць, заціска́ць;

I jammed my finger in the door. Я прышчаміў палец дзвярыма.

5. ствара́ць перашко́ды, глушы́ць (радыё і да т. п.)

♦

jam on the brakе(s) націска́ць на тармазы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рваць I несов.

1. в разн. знач. рвать;

р. кве́ткі — рвать цветы́;

р. зу́бы — рвать зу́бы;

2. (изнашивать до дыр) рвать, трепа́ть;

3. (производить взрыв чего-л.) рвать, взрыва́ть;

р. лёд — рвать (взрыва́ть) лёд;

4. (лён, коноплю) тереби́ть;

5. (прекращать отношения) рвать; порыва́ть;

6. (раздирая на части, умерщвлять) рвать; разрыва́ть; терза́ть;

7. (о нарыве) рвать, нарыва́ть;

рве па́лец — рвёт (нарыва́ет) па́лец;

8. (незаконно или недобросовестно получать, приобретать) рвать, урыва́ть;

9. (резким движением разделять на части) рвать, разрыва́ть;

р. вяро́ўку — рвать (разрыва́ть) верёвку;

10. прост. (дружно, энергично выполнять работу и т.п.) рвать, налега́ть, нажима́ть;

11. (резко устремляться) рвать;

р. з ме́сца — рвать с ме́ста;

◊ р. на сабе́ валасы́ — рвать на себе́ во́лосы;

вантро́бы р. — надрыва́ться; из ко́жи (вон) лезть;

р. жы́лы — надрыва́ться;

р. на ча́сткі (на кускі́) — рвать на ча́сти

рваць II несов., безл. (тошнить) рвать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пяру́н ’удар маланкі з громам’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Шат.; Бяльк., Сцяшк.; ашм., Станк.; вільн., паст., брасл., смарг., шальч., Сл. ПЗБ), ’бог грому і маланкі’ (ТСБМ, Ласт.), перу́н ’гром з маланкай’ (беласт., Сл. ПЗБ), ’нячысцік’ (ТС), пе́рун ’гром з маланкай’ (чэрв., пух., ст.-дар., Сл. ПЗБ; Воўк-Лев., Татарк.), сюды ж пяру́нбо́жжая стрэ́лка ’белемніт, чортаў палец’ (барыс., Ляц.), сперуне́ць ’спрахнуць, згінуць’ (слонім., Жыв. НС). Укр. Перу́н ’бог грому, маланкі і дажджу’, пе́ру́н, пе́рім, пе́рум ’гром’, рус. Перу́н, перу́н ’бог грому; гром; маланка’, польск. Piorun, piorun ’тс’, каш. ṕören, ṕorun, paro̊n ’злы дух; пярун (лаянка)’, чэш. Perun, perun ’міфічная істота; гром’, славац. Perun, pierun, perún, paron ’тс’ (лаянка)’, палаб. Peräunedån ’чацвер’ (калькуе ням. Donnerstag). У паўднёваславянскіх мовах толькі ў вытворных і тапонімах: славен. perunovi kamni ’чортаў палец, белемніт’, харв. perùnika ’касач, Iris’, славен. perúnika ’тс’ (магчыма, запазычана з харвацкай; звязана з Perun ’бог грома і маланкі’, бо мае доўгія і вострыя лісты, што напамінаюць стрэлы, Сной₂, 508), балг. перуни́ка ’расліны ятрышнік, Orchis; касач, Iris’, макед. перунига ’касач, Iris’ (паводле БЕР, 5, 182, звязаны з імем бога грому, што дае падставы для рэканструкцыі прасл. дыял. *perunika); горы Pèrun у Харватыі (Глухак, 475), назвы вяршыняў гор у Македоніі і Балгарыі Перун, Перен, Пирин (Вражиновски, Народна митологија на Македонците, 1. Скопје–Прилеп, 1998, 22–23). Прасл. *Perunъ (тэонім) і *perunъ ’той, хто б’е, паражае’, апошняе матывуецца дзеясловам *perti, *pьrati (гл. перыць, праць) і выступае ў якасці канкрэтнага, рэчыўнага (з элементамі адушаўлёнасці, параўн. суфікс пошта agentis ‑unъ) абазначэння грому з маланкай (Трубачоў, Этногенез₂, 197), што, аднак, не выключае ўспрыняцця яго ў якасці бога, параўн. прыведзеную вышэй назву белемніта. Пра гэта сведчыць таксама табуізацыя назвы, параўн. каш. paro̊n, taro̊n, ṕornëk (SEK, 4, 168 і інш.). Бліжэйшымі роднаснымі лічацца літ. Perkū́nas, лат. Pḗrkūns, літ. perkū́nija ’навальніца з громам і бліскавіцамі’, прус. percunis ’пярун’, што дае падставы Іванову і Гамкрэлідзе (Индоевр., 615) дапусціць варыянтнасць асновы і.-е. *p​(h)eru і *p​(h)erk​(h)u; акрамя названых параўн. яшчэ алб. Perëndi ’бог неба, якога просяць пра дождж’ і “яцвяжскае” Pjarkus ’пярун’ (гл. Зінкявічус, Балто-слав. исслед., 1983), ст.-інд. Parjánya‑ ’бог дажджу; дажджавое воблака’. Гл. Фасмер, 3, 246–247, з літ-рай (адмаўляе роднаснасць славянскіх і балтыйскіх форм); Бязлай, 3, 27; БЕР, 5, 182; Глухак, 475–476; Махэк₂, 445. Пра сувязі назваў бога грому з назвамі дуба (“перунова дрэва”) і скалы (“месцазнаходжанне бога грому”) гл. Іванаў-Тапароў, Иссл., 76, 123; Мартынаў, Этимология–1997–1999, 103; Марчэўска, Etnolingwistyka 9–10, 122; Шустар-Шэўц, SlW, 34; Іванаў, Зб. Бернштайну, 1991, 27. Да семантыкі тэонімаў у сувязі з назвамі бога грому параўн. Алінеі, Зб. Івічу, 87. Банькоўскі (2, 584) непераканаўча разглядае беларускія, украінскія і славацкія назвы як запазычанні з польскай, а літ. perkū́nas ’пярун’ лічыць роднасным прасл. *perkъ (гл. перак) з першасным значэннем ’той, хто валіць дрэвы папярок дарогі’ (там жа, 848).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыкла́сці, ‑кладу, ‑кладзеш, ‑кладзе; ‑кладзём, ‑кладзяце; заг. прыкладзі; зак., што.

1. Пакласці на што‑н., наблізіць да сутыкнення з чым‑н. Маці прыклала да галавы дзеду намочаную халодную хустачку, і дзед паспакайнеў, пачаў дыхаць раўней. Хомчанка. [Майбарада] непрыкметна прыклаў палец да вуснаў, што значыла маўчы і згаджайся. Шамякін. Шашура прыклаў вуха да рэйкі — ці не ідзе поезд. Мележ. // Паклаўшы што‑н. зверху, прыціснуць. Прыкласці сыр каменем. // чым. Пакрыць, абкласці чым‑н. з мэтай лячэння. Прыклала да раны бабуля Гаючыя лекі з травы. Смагаровіч.

2. Дадаць, далучыць да чаго‑н. Прыкласці да заявы даведку з месца жыхарства. Прыкласці да дакументаў фотакартку. □ Запоўніць лепш анкету, Прыкласці біяграфію, Чым скласці кнігу гэту. Вітка. // Разм. Прыдумаць, дадаць ад сябе (пры пераказе чаго‑н.).

3. Накіраваць дзеянне чаго‑н. на што‑н., выкарыстаць з якой‑н. мэтай. Прыкласці ўсе намаганні. Прыкласці веды. □ — Старанна нам не пазычаць, абы знайшлося, дзе яго прыкласці, — адказаў Даніла. Пальчэўскі. Сходы на фронце заўсёды выклікалі ў Язэпа прыліў сіл, энергіі і празрыстую яснасць, як і куды прыкласці гэтую сілу. Асіпенка.

•••

Прыкласці рукі да каго-чаго — тое, што і прылажыць рукі да каго-чаго (гл. прылажыць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарва́ць ​1, ‑рву, ‑рвеш, ‑рве; ‑рвём, ‑рвяце; зак., каго-што.

1. Зрываючы, вызваліць што‑н. ад чаго‑н. Абарваць куст агрэсту. // Пазрываць што‑н. з чаго‑н. Абарваць спелыя ягады. □ Пытае шумны маладняк У дрэў старых: вятры якія Іх абарвалі так, Ствалы сагнулі векавыя? Танк.

2. Моцна нацягнуўшы, разарваць; адарваць частку чаго‑н. або поўнасцю што‑н. ад чаго‑н. Ён абарваў брызент, якім ззаду быў завешаны кузаў. Янкоўскі.

3. перан. Раптоўна і рэзка спыніць дзеянне, працяканне чаго‑н. Абарваць размову. □ Разважанні камандзіра абарваў далёкі гарматы стрэл. Шчарбатаў.

4. Разм. Зарабіць, раздабыць што‑н. Чалавек тут жыў бедны і рад быў абарваць капейку з якога-небудзь выпадку. Чорны.

5. перан. Разм. Зрабіўшы рэзкую, грубую заўвагу, перапыніць каго‑н., прымусіць змоўкнуць. Андрэй слухаў Івана і ледзь стрымліваўся, каб не абарваць яго рэзкім словам. Шахавец.

6. Пашкодзіць, разарваць кусаючы; абкусаць. — Ах, ах! — крычыць пан. — Напусціце на яго [чорта] пару вепрукоў — няхай яны яму лыткі абарвуць! Якімовіч.

•••

Абарваць тэлефон — часта, многа званіць па тэлефоне.

абарва́ць ​2, ‑рве; зак.

Апухнуць і нагнаіцца; нарваць вакол. Палец абарваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)