пры́казка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Кароткае народнае выслоўе павучальнага зместу; народны афарызм.

Стаць прыказкай (пра каго-, што-н., што стала агульнавядомым з якога-н. боку).

2. Прыгаворка, зачын казкі.

Гэта п., а казка наперадзе.

|| прым. пры́казкавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

П. выраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трашчо́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Прылада, пры дапамозе якой утвараюцца траскучыя гукі.

2. Народны ўдарны музычны інструмент, які складаецца з набору драўляных дошчачак, нанізаных адным канцом на вяроўку.

3. перан. Той (тая), хто многа, не сціхаючы гаворыць; балбатун (балбатуха) (разм.).

|| прым. трашчо́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

popular

[ˈpɑ:pjələr]

adj.

1) папуля́рны

He is popular with his students — Яго́ ву́чні лю́бяць

a popular song — пе́сьня, яку́ю шмат хто ве́дае і лю́біць

2) наро́дны

a popular government — наро́дны ўра́д

3) агу́льнапашы́раны, агу́льнавядо́мы

4) агу́льнадасту́пны

popular prices — дасту́пныя для ўсіх цэ́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лезгі́нка ​1,

гл. лезгіны.

лезгі́нка ​2, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Народны танец лезгінаў, а таксама музыка да гэтага танца. Загрымеў барабан, загучала вясёлая лезгінка. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́фера

(іт. piffero)

італьянскі народны духавы інструмент тыпу валынкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

судмалі́нас

(лац. sudmalinas, ад sudmalas = млын)

латышскі народны танец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

dance​1 [dɑ:ns] n.

1. та́нец; ско́кі;

modern/classical/country dance суча́сны/класі́чны/наро́дны та́нец

2. баль, та́нцы

♦

lead smb. a dance ≅ вадзі́ць каго́-н. за нос

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сегіды́лья, ‑і, ж.

Іспанскі народны танец трохдольнага размеру, які суправаджаецца спевамі, ігрой на гітары і кастаньетах, а таксама музыка да гэтага танца. // Музычны твор у рытме гэтага танца. Сегідылья Альбеніса.

[Ісп. seguidilla.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Свісцёлка ‘духавы народны музычны інструмент’, ‘свістулька’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Бяльк.), сюды ж свісце́лка, свісце́лік, свісту́шка, свісто́лік ‘свісток’ (ТС). Да свістаць (гл.). Аналагічна ўкр. свисті́лка, рус. свисте́лка, польск. świszczałka ‘свістулька’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жале́йка, ‑і, ДМ ‑лейцы; Р мн. ‑леек; ж.

Беларускі і рускі народны музычны інструмент у выглядзе дудкі з раструбам. Каля скацінкі падпасвіч з жалейкаю Ходзіць навокал ды йграе сабе. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)