расшчапі́ць сов.

1. расщепи́ть, расколо́ть;

р. па́лку — расщепи́ть (расколо́ть) па́лку;

2. (раздробить) расщепи́ть;

р. вало́кны — расщепи́ть воло́кна;

3. хим. расщепи́ть;

р. а́там — расщепи́ть а́том;

р. эфі́р — расщепи́ть эфи́р;

4. разжа́ть, разъедини́ть, развести́, разня́ть;

р. зу́бы — разжа́ть зу́бы;

р. ру́кі — разня́ть ру́ки;

5. раздроби́ть, размозжи́ть;

р. галаву́ — размозжи́ть го́лову

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сці́снуць сов.

1. в разн. знач. сжать, сдави́ть, сти́снуть;

с. зу́бы — сжать (сти́снуть) зу́бы;

с. у абні́мках — сжать (сти́снуть) в объя́тиях;

с. каму́-не́будзь руку́ — сжать (сдави́ть, сти́снуть) кому́-л. ру́ку;

2. перен. (сократить) сжать;

с. тэ́рміны — сжать сро́ки;

3. перен. (сердце, грудь и т.п.) сжать, сдави́ть, стесни́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

лячы́ць

1. (ärztlich) behándeln vt, kuríeren vt (чым-н mit D);

2. (што-н) behándeln lássen*;

лячы́ць зу́бы sich (D) die Zähne behándeln lássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сцяць​II разм (сціснуць) zusámmenpressen vt;

сця зу́бы die Zähne zusámmenbeißen*;

ад стра́ху ў яго́ сцяла го́рла die Angst schnürte ihm die Kéhle zu

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

шапяля́віць, ‑ляўлю, ‑лявіш, ‑лявіць; незак.

Вымаўляць мяккія с, з з шыпячым адценнем. Калісьці, рамантуючы прыёмнікі, Мішка адкусваў дроцікі, павышчарбляў зубы і цяпер шапялявіў: — А ш чым я аштануша? Карпюк. — Зрабіць так, як ніводная высакародная літоўка не зробіць?! — шапялявіў .. [Парэчкус], быццам нешта не месцілася ў яго роце. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мы́ркаць ’гаварыць, запінаючыся, спыняючыся на паўслове’ (Мядзв.), ’наспеўваць праз зубы, сабе пад нос’, ’выказваць незадавальненне нараканнем’ (Нас.), ’мармытаць’ (Шат.), мыркун ’буркатун’, мыркуння ’гугнявая жанчына’, ’жанчына, якая на ўсялякую прапанову выказвае незадавальненне’ (Нас.), мырчэць ’бурчаць, муркаць; мармытаць’ (Юрч.). Укр. миркнути, рус. мыркнуть ’мармытаць’, ’наспеўваць сабе пад нос’. Гукапераймальнае (Шахматаў, ИОРЯС, 7, 2, 337; Фасмер, 3, 24; Васілеўскі, Прадукт. тыпы, 72).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́ўчы прям., перен. во́лчий;

~чыя зу́бы — во́лчьи зу́бы;

~чая хі́трасць — во́лчья хи́трость;

~чае фу́тра — во́лчий мех;

○ ~чая зя́па — мед. во́лчья пасть;

~чая я́ма — охот., воен. во́лчья я́ма;

~чыя я́гады — во́лчьи я́годы;

в. біле́т (па́шпарт) — ист. во́лчий биле́т (па́спорт);

◊ в. апеты́т — во́лчий аппети́т;

~чая мара́ль — во́лчья мора́ль;

в. зако́н — во́лчий зако́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дармавы́, ‑ая, ‑ое і дармо́вы, ‑ая, ‑ае.

Атрыманы дарма, за нішто; бясплатны. Усе з цікавасцю чакаюць дармавога спектакля, які кожны дзень разыгрываецца Гараськам. Навуменка. [Рабочаму чалавеку] работу давай, каб ён ведаў, што не дармовыя грошы атрымлівае. Шыцік. Дармавому каню ў зубы не глядзяць. Прымаўка. // Які выконваецца дарма, бясплатна. Дармавая праца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

decay

[dɪˈkeɪ]

1.

v.

1) гніць; псава́цца (пра зу́бы)

2) разва́львацца

3) занепада́ць

2.

n.

1) гніцьцё, псава́ньне n.

2) занепада́ньне n., заняпа́д -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

protrude

[prəˈtru:d]

1.

v.t.

1) высо́ўваць

2) вытырка́ць

2.

v.i.

вытырка́цца, высо́ўвацца; утвара́ць вы́ступ, выдава́цца

Her teeth protrude too far — У яе́ зу́бы зашма́т выдаю́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)