пыта́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Зварот, які патрабуе адказу.

Адказаць на п.

Прамое п.

2. Тое ці іншае становішча, акалічнасць як прадмет вывучэння і меркавання, задача, якая патрабуе вырашэння, праблема.

Аграрнае п.

Нацыянальнае п.

3. чаго. Справа, акалічнасць, якая датычыцца чаго-н., залежыць ад чаго-н.

П. жыцця і смерці (надзвычай важная справа).

○

Адкрытае пытанне — нявырашанае пытанне.

Рытарычнае пытанне — стылістычны прыём у мове: сцверджанне ў форме пытання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тава́рыш, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, блізкі каму-н. па агульнасці поглядаў, дзейнасці, умовах жыцця і пад.

Школьны т.

2. Пры савецкай уладзе: грамадзянін, чалавек у грамадстве, а таксама зварот да грамадзяніна (звычайна перад прозвішчам, званнем, назвай прафесіі).

Вітаць таварышаў з дружалюбных краін.

3. каго. У назвах службовых асоб: памочнік, намеснік (уст.).

Т. пракурора.

|| ж. тава́рышка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прафесіяналі́зм

(ад с.-лац. professionalis = прафесіянальны)

1) прафесіянальнае майстэрства (напр. музычны п.);

2) слова ці моўны зварот, уласцівы людзям якой-н. прафесіі, характэрны ім.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

юдаі́зм

(п.-лац. iudaismus, ад лац. iudaicus = яўрэйскі)

1) монатэістычная рэлігія, распаўсюджаная пераважна сярод яўрэяў; іудаізм;

2) моўны зварот, выраз, які ўласцівы яўрэйскай мове.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прафесіяналі́зм, ‑у, м.

1. Які‑н. Занятак як прафесія. // Прафесіянальнае майстэрства. Музычны прафесіяналізм. □ Глыбокая, непарыўная сувязь з жыццём народа, высокі прафесіяналізм — якасці, якія заўсёды былі ўласцівыя рускаму мастацтву, з’явіліся моцным стымулам і для развіцця беларускай графікі. Шматаў.

2. Спец. Слова ці моўны зварот, уласцівы людзям якой‑н. прафесіі, характэрны ім. Злоўжываць прафесіяналізмам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oddanie

н.

1. зварот, аддача;

oddanie pod sąd — адданне пад суд;

oddanie do użytku — увядзенне ў карыстанне;

oddanie długu — зварот доўгу;

2. адданне, аддача, перадача;

oddanie własnymi słowami — перадача ўласнымі словамі;

3. адданасць; вернасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адо́зва ж (зварот да каго-н з просьбай, заклікам) Áufruf m -(e)s, -e, Appéll m -s, -e; Schréiben n -s, - (пісьмовая)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Requisitión

f -, -en

1) рэквізі́цыя; запатрабава́нне, сыска́нне (чаго-н.)

2) прашэ́нне; юрыд. зваро́т за дапамо́гай; за́пыт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sir

[sø:r]

m -s, -s сэр, пан, спада́р (пачцівы зварот у англамоўных краінах; ужываецца без уласнага імя)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

odwołanie się

н. зварот; спасылка;

przez odwołanie się do czego — спасылаючыся на што; звярнуўшыся да чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)