но́ма
(гр. nome = раз’яданне)
паражэнне мяккіх тканак твару ў аслабленых дзяцей, якія перанеслі інфекцыйнае захворванне; устарэлая назва — вадзяны рак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
істэры́я
(фр. hysterie, ад гр. hystera = матка)
1) нервовае захворванне, якое праяўляецца ў прыпадках, павышанай раздражняльнасці, сутаргавым смеху са слязамі;
2) перан. нервозная ліхаманкавая дзейнасць (напр. ваенная і.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
гебефрэні́я
(ад гр. hebe = маладосць + phren = розум)
псіхічнае захворванне, адна з форм юнацкай шызафрэніі, якая развіваецца ў перыяд палавога даспявання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
еўнухаіды́зм
(ад еўнух + гр. eidos = выгляд)
захворванне, абумоўленае прыроджанай або набытай недастатковасцю палавых залоз або недастатковасцю выдзялення гіпофізам ганадатропнага гармону.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
постната́льны
(ад пост- + лац. natalis = які адносіцца да нараджэння)
які адносіцца да перыяду пасля родаў (напр. п-ае захворванне дзіцяці).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
каранаратрамбо́з
(ад каранара- + трамбоз)
сардэчна-сасудзістае захворванне, якое характарызуецца ўтварэннем інфаркту ў мышцы сэрца ў выніку парушэння каранарнага кровазвароту; інфаркт міякарда.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
папата́чы
(іт. pappa = кусае + tace = моўчкі)
вострае інфекцыйнае захворванне, якое перадаецца ўкусамі маскітаў і пашырана ў тропіках і субтропіках; маскітная ліхаманка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
псарыя́з
(н.-лац. psoriasis, ад гр. psoriao = пакутую на хваробу скуры)
хранічнае захворванне скуры, выкліканае парушэннем дзейнасці нервовай сістэмы; лускаваты лішай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фрамбе́зія
(н.-лац. framboesia, ад фр. framboise = маліна)
хранічнае інфекцыйнае захворванне, якое характарызуецца паражэннямі скуры, касцей, суставаў; сустракаецца ў трапічных краінах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ліхама́нкавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які бывае пры ліхаманцы (у 1 знач.). Ліхаманкавы стан. Ліхаманкавая дрыготка. // Звязаны з ліхаманкай. Ліхаманкавае захворванне.
2. перан. Які выяўляе нервовае ўзбуджэнне, вельмі усхваляваны. Сэрца ў хлопчыка прыемна ные, вочы гараць ліхаманкавым агнём нецярплівасці. Гамолка. // Празмерна паспешлівы, гарачкавы. Ліхаманкавая дзейнасць захапіла абодва камітэты. Мурашка. Пачуўшы гудкі, людзі.., спяшаючыся, апраналіся і, ахопленыя ліхаманкавай дрыготкай, ціснуліся да аконных шыб, каб зірнуць, што робіцца на вуліцы. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)