вінто́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вінтоўкі. Вінтовачны патрон. Вінтовачны стрэл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпарцёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да рэпарцёра. Рэпарцёрскі здымак. Рэпарцёрская работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарнакні́жны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае дачыненне да чарнакніжжа; звязаны з чараўніцтвам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

архі́ў, -хі́ва, мн. -хі́вы, -хі́ваў, м.

1. Установа, якая зберагае, сістэматызуе і апісвае старадаўнія дакументы, графічныя помнікі мінулага.

Здаць у а. (таксама перан.: прызнаць устарэлым, малапатрэбным).

2. Аддзел установы, дзе захоўваюцца старыя дакументы.

3. Збор рукапісаў, лістоў і пад., што маюць дачыненне да дзейнасці якой-н. установы ці асобы.

А. інстытута.

А.

Якуба Коласа.

|| прым. архі́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акушэ́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае. дачыненне да акушэрства, акушэра. Акушэрскія курсы. Акушэрская практыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ампі́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да ампіру; у стылі ампір. Ампірная мэбля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ана́рха-сіндыкалі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да анарха-сіндыкалізму, звязаны з ім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анемі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да анеміі; малакроўны. // перан. Вялы, кволы; бяздзейны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арабі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арабіны.

•••

Арабінавая (рабінавая) ноч гл. ноч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арфаэпі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арфаэпіі. Арфаэпічныя нормы беларускай літаратурнай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)