два́ццаць два́дцать;

д. разо́ў (гавары́ць, паўтара́ць і да т.п.) — два́дцать раз (говори́ть, повторя́ть и т.п.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

speak of

гавары́ць аб кі́м-чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

talk sense

гавары́ць да то́лку, разу́мна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

свысока́ нареч. пага́рдліва, з пага́рдай, звысо́ку;

говори́ть свысока́ гавары́ць пага́рдліва (з пага́рдай).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тверди́ть несов.

1. гавары́ць; (долбить) дзяўбці́;

2. разг. (заучивать) заву́чваць; (повторять) паўтара́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГЛУХАНЕМАТА́,

адсутнасць ці цяжкае парушэнне слыху і звязаная з гэтым адсутнасць мовы. Прычыны ўзнікнення глуханематы — прыроджаная ці набытая ў раннім дзяцінстве (1—2 гады) глухата. У сучаснай педагогіцы і медыцыне тэрмін глуханемата лічаць устарэлым. Заняткі з выкарыстаннем сурдапед. прыёмаў навучання дазваляюць навучыць глухога гаварыць.

т. 5, с. 304

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

gwarzyć

незак. кніжн. гаварыць, размаўляць, гутарыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зламо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Схільны злосна, з’едліва гаварыць пра каго‑, што‑н. Зламоўны стары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрыво́льнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць фрывольнага. Фрывольнасць паводзін.

2. Фрывольны выраз, слова. Гаварыць фрывольнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Невыразна, з адценнем незадаволенасці гаварыць што-н.

|| аднакр. бу́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

Стары штосьці буркнуў і пайшоў у хату.

|| наз. бу́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)