хры́плы héiser; röchelnd;

гавары́ць хры́плым го́ласам mit [ráuer] héiserer Stímme sprechen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крыча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; незак.

1. Абзывацца крыкам (у 1 знач.); паднімаць крык.

К. ад болю.

Крычаць, што аж у Крычаве чуваць!

2. Гучна гаварыць.

Не трэба к., гавары спакойна.

3. на каго (што). Гаварыць з кім-н. рэзкім тонам, лаяць каго-н.

К. на дзяцей.

4. перан. Шмат гаварыць пра каго-, што-н., многа пісаць у друку, прыцягваючы агульную ўвагу.

Так і крычаць газеты аб перамогах.

Аб такой падзеі нельга многа к.

◊

Крычма крычаць (разм.) — вельмі моцна крычаць (ад страху, крыўды і пад.).

Хоць гвалт (каравул) крычы (разм.) — пра цяжкае бязвыхаднае становішча.

|| аднакр. кры́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

два́ццаць два́дцать;

д. разо́ў (гавары́ць, паўтара́ць і да т.п.) — два́дцать раз (говори́ть, повторя́ть и т.п.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

speak of

гавары́ць аб кі́м-чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

talk sense

гавары́ць да то́лку, разу́мна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

свысока́ нареч. пага́рдліва, з пага́рдай, звысо́ку;

говори́ть свысока́ гавары́ць пага́рдліва (з пага́рдай).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тверди́ть несов.

1. гавары́ць; (долбить) дзяўбці́;

2. разг. (заучивать) заву́чваць; (повторять) паўтара́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gwarzyć

незак. кніжн. гаварыць, размаўляць, гутарыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зламо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Схільны злосна, з’едліва гаварыць пра каго‑, што‑н. Зламоўны стары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрыво́льнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць фрывольнага. Фрывольнасць паводзін.

2. Фрывольны выраз, слова. Гаварыць фрывольнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)