махі́на, ‑ы, ж.

Разм. Што‑н. вельмі вялікае, грувасткае. Непадалёку відна была цёмная махіна паравоза. Васілёнак. Каля фермы стоўпілася многа народу. Цікава паглядзець, як закінуць на вяршыню каркаса такую махіну. Дадзіёмаў.

[Ад лац. machina — машына.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rhapsody

[ˈræpsədi]

n., pl. -dies

1) Mus. рапсо́дыя

2) вялі́кае захапле́ньне, узьнёсласьць f.

3) эпі́чная пе́сьня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bliss

[blɪs]

n.

1) вялі́кае шча́сьце, вялі́кая ра́дасьць

2) раско́ша, асало́да f.; шча́сьце n., шча́снасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

malignity

[məˈlɪgnəti]

n., pl. -ties

1) вялі́кае зло; мо́цная няна́вісьць

2) небясьпе́чнасьць, сьмяртэ́льнасьць f. (ра́ку, ра́ны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

хол

(англ. hall)

вялікае памяшканне, звычайна ў грамадскіх будынках, прызначанае для адпачынку, чакання (напр. х. кінатэатра, х. гасцініцы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Мата́ч ’матавіла’ (ваўк., Сл. ПЗБ), мата́шка ’прыстасаванне, на якое наматваюць ніткі з верацён’ (гродз., З нар. сл.; Сл. ПЗБ), мата́чка ’тс’ (Сцяшк.), ’вялікае верацяно для звівання пражы’ (Сл. ПЗБ). Да мата́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Абпалены, папсаваны агнём. Гарэлы хлеб. Гарэлае палена. □ Грушу-бэру старанна Ад гарэлай кары Абчышчае стары. Броўка. / у знач. наз. гарэ́лае, ‑ага, н. [Зорын] убачыў вялікае зарыва, адчуў пах гарэлага. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гро́хат, ‑а, М ‑хаце, м.

Вялікае рэшата для прасейвання сыпкіх матэрыялаў (збожжа, пяску, вугалю) і сарціроўкі іх па велічыні. // Машына з рашотамі, сітамі для такой самай мэты. Прапусціць мінеральныя ўгнаенні праз грохат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сло́вам, пабочн.

Ужываецца для кароткага абагульнення сказанага: карацей кажучы, увогуле. Словам, адзеўся я ў самае лепшае, што меў, бо прыехаў на вельмі вялікае ў маім жыцці дзіва: на першы з’езд «Маладняка». Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стані́ца, ‑ы, ж.

Вялікае казацкае сяло на Доне, Кубані і ў некаторых іншых абласцях. Станіца Вёшанская. □ Ішлі цяжкія абарончыя баі. А наша батарэя амаль два месяцы стрымлівала ворага пад станіцай Сіроцінскай. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)