ламбразія́нства
[ад іт. C. Lombroso = прозвішча іт. псіхіятра і антраполага (1835—1909)]
вучэнне, якое тлумачыць злачыннасць прыроджанымі біялагічнымі ўласцівасцямі злачынцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
-лог, -лаг
(гр. logos = слова; вучэнне)
другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «той, хто займаецца навукай», «слова», «маўленне».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
метэмпсіхо́з
(гр. metempsychosis = перасяленне душ)
рэлігійна-містычнае вучэнне аб перасяленні душы памерлага ў немаўля або жывёліну ці нават у камень.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
монафелі́цтва
(ад монафеліты)
хрысціянскае вучэнне, якое склалася ў 7 ст. у Візантыі як афіцыйны кампраміс паміж артадаксальнай догмай і монафізіцтвам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
нерві́зм
(ад лац. nervus = жыла, сухажылле)
вучэнне аб вядучай ролі нервовай сістэмы ў працэсах жыццядзейнасці арганізма, якое распрацавана І. П.Паўлавым.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
панлагі́зм
(ад пан- + -лагізм)
ідэалістычнае філасофскае вучэнне, якое лічыць мысленне першаасновай свету і атаясамлівае аб’ектыўную заканамернасць з сістэмай лагічных катэгорый.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эзатэры́чны
(гр. esoterikos = унутраны)
тайны, зразумелы толькі для азнаёмленых;
э-ыя веды — тайнае вучэнне, вядомае толькі вузкаму колу выбраных асоб.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эйдэ́тыка
(гр. eidetikos = які ведае)
ідэалістычнае вучэнне аб «ідэальных формах» з’яў свядомасці, якія разглядаюцца па-за сувяззю з аб’ектыўнай рэальнасцю.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АЛЁХІН Васіль Васілевіч
(16.1.1882, г. Курск — 3.4.1946),
савецкі геабатанік. Праф. (1918). Скончыў Маскоўскі ун-т (1907). Заснавальнік маскоўскай геабат. школы. З 1923 у Маскоўскім ун-це. Зрабіў вял. ўклад у вучэнне пра раслінныя згуртаванні — фітацэналогію. Прапанаваў класіфікацыю стэпаў, склаў аглядныя карты расліннасці розных раёнаў СССР.
Тв.:
География растений. 3 изд. М., 1950;
Растительность СССР в основных зонах. 2 изд. М., 1951.
т. 1, с. 249
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
БУ́ДА
(санскр, літар. прасветлены),
у будыйскай рэлігіі істота, якая дасягнула стану найвышэйшай дасканаласці («прасвятлення») і здольная паказаць шлях рэліг. выратавання. Будыйскі пантэон налічвае сотні будаў. У вузкім значэнні — імя заснавальніка будызму Сідхартхі Гаутамы (623—544 да н.э.), які, паводле легенды, пакінуў сям’ю і пасля 7 гадоў аскетычных вандраванняў і «пазнання ісціны» стаў прапаведаваць новае вучэнне ў Індыі (гл. ў арт. Будызм).
т. 3, с. 306
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)