аз, аза, м.

1. Старадаўняя назва літары «а». Аз, букі, ведзі... — а, б, в...

2. займ. У царкоўнаславянскай мове — назва першай асобы адз. ліку.

3. толькі мн. (азы́, азо́ў). Самы пачатак.

•••

Пачаць з азоў гл. пачаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няду́жы, ‑ая, ‑ае.

Слабы фізічна; хваравіты. Рэдкія асобы заставаліся пры хатах: дзе бабулька старая з дзіцём, дзе нядужы дзядок. Гартны. Падкасіла старога настаўніка хвароба.. Ён два месяцы праляжаў у ложку і цяпер яшчэ быў нядужы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паражэ́нства, ‑а, н.

1. Палітыка, накіраваная на паражэнне ў вайне ўрада сваёй краіны.

2. Настрой асобы або групы людзей, які праяўляецца ў песімістычных адносінах да якой‑н. ідэі, думкі, да магчымасці здзяйснення чаго‑н. і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафе́сія Berúf -s, -e;

па прафе́сіі von Berúf, berúfsmäßig;

асо́бы свабо́дных прафе́сій Persónen fréier Berúfe, Fréischaffende pl;

Ва́ша прафе́сія? was sind Sie von Berúf?

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

суправаджа́льны Begléit-;

суправаджа́льны ліст Begléitbrief m -(e)s, -e, Begléitschreiben n -s, -;

суправаджа́льны дакуме́нт Begléitpapiere pl;

суправаджа́льныя асобы Begleitpersonen f pl, Begleitung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

legitymować się

незак. прад’яўляць (паказваць) свае дакументы;

legitymować się dowodem osobistym — прад’яўляць (паказваць) пасведчанне асобы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыблі́жаны I

1. прич. прибли́женный; см. прыблі́зіць;

2. прил. приближённый;

~ныя асо́бы — приближённые ли́ца;

3. в знач. сущ. приближённый

прыблі́жаны II мат. приближённый;

~нае вылічэ́нне — приближённое вычисле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апатры́ды

(гр. apatris, -idos = які не мае айчыны)

асобы, якія не маюць грамадзянства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

публіка́ны

(лац. publicani)

асобы ў Стараж. Рыме, якія бралі на водкуп дзяржаўную маёмасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экстрады́цыя

(ад экс- + лац. traditio = перадача)

выдача замежнай дзяржаве асобы, якая ўчыніла злачынства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)