пага́рдліва прысл, пага́рдлівы hóchmütig, dünkelhaft; geríngschätzig, verächtlich, náchlässig;

пага́рдліва адно́сіцца [ста́віцца] да каго-н j-n verächtlich behándeln; j-n über die Áchsel [Schúlter] ánsehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

date​2 [deɪt] v.

1. датава́ць

2. старэ́ць, выхо́дзіць з ужы́тку

3. сустрака́цца, прыхо́дзіць на спатка́нне

date back [ˌdeɪtˈbæk] phr. v. (to) браць пача́так ад, адно́сіцца да (быць звязаным з пэўным перыядам)

date from [ˌdeɪtˈfrɒm] phr. v.= date back

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ludnościowy

ludnościow|y

які адносіцца да насельніцтва;

grupy ~e — групы насельніцтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kolejarski

kolejarsk|i

які адносіцца да чыгуначнікаў;

czapka ~a — фуражка чыгуначніка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kongresowy

kongresow|y

які адносіцца да кангрэса;

sala ~a — зала кангрэсаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wisielczy

які адносіцца да шыбеніцы;

humor wisielczy — настрой, як у шыбеніка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вірадаваць ’перабіраць, грэбаваць, капрызіць’ (КТС). Этымалагічна адносіцца да верадзіць (гл.). Гл. таксама віры́дуваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паша́на ж., мн. нет почёт м.; почте́ние ср., почти́тельность;

адно́сіцца з ~най — относи́ться с почте́нием (почти́тельностью);

◊ быць (не) у ~не — быть (не) в почёте;

п. і пава́га — почёт и уваже́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

неабыя́кавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які адносіцца з цікавасцю да каго‑, чаго‑н. Старшыня неабыякавы быў да тэхнікі. Гурскі.

2. Які адчувае сімпатыю, любоў да каго‑н. [Мая] ведала, угадвала жаночым чуццём, што Сцяпан неабыякавы да яе. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патура́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Паблажліва, нястрога адносіцца да каго‑, чаго‑н., рабіць паблажку каму‑, чаму‑н. Змалку песцілі хлапчука, а потым патуралі яго свавольству. Гроднеў. — Але я ніколі, — голас Апейкі пацвярдзеў, — не патураў ворагу. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)