адушаўлёны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад адушавіць.
2. у знач. прым. Які належыць да свету жывых істот; жывы. // Які адносіцца да катэгорыі назоўнікаў, што азначаюць назвы жывых істот. Адушаўлёны назоўнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)