раско́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскоўваць — раскаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскочваць — раскаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскрада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскрадаць — раскрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскра́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскрадваць — раскрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскру́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскручваць — раскруціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскрыжо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскрыжоўваць — раскрыжаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскула́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскулачваць — раскулачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскупо́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскупорваць — раскупорыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раску́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскурваць — раскурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раску́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскусваць — раскусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)