абкла́дчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца абкладваннем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкле́йшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца абклейкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абры́ць, ‑рые; зак., што.

Парыць зямлю вакол чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абуджа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які абуджае да чаго‑н.; пабуджальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даста́ўшчык, ‑а, м.

Работнік, які займаецца дастаўкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасяга́льнасць, ‑і, ж.

Магчымасць дасягнуць чаго‑н. Дасягальнасць мэты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізаліро́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца ізаліроўкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імпліка́цыя, ‑і, ж.

Прадстаўленне чаго‑н. у няяўным выглядзе.

[Лац. implicatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

награва́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца награваннем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накле́йшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца наклейваннем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)