налыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Злучыць, звязаць пры дапамозе вяроўкі, рэменя і пад. Налыгаць коней.
2. Разм. Тое, што і нанізаць. Налыгаць абаранкаў на нітку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прытно́м, прысл.
Абл. Непасрэдна адзін за адным, без перапынку; запар. А рыжы хлопчык пры камінку Чытае тонкім галаском Пра царскі дом, хістанні рынку, Без выбару, усё прытном. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыфе́рмскі, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца пры ферме, каля фермы, прызначаны для патрэб фермы. Асабліва ўрадзіла кукуруза на прыфермскім участку, там, дзе працаваў з маткай і хлопцамі Юрка. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., што.
Злучаць металічныя часткі чаго‑н. пры дапамозе расплаўленага металу (прыпою). Чым .. [Міша] толькі не займаўся! Маляваў партрэты. Паяў каструлі, рабіў дэтэктарныя прыёмнікі. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ба́йкавы, ‑ая, ‑ае.
Які вырабляе байку 2. Байкавая вытворчасць. // Зроблены з байкі 2. Пры сцяне пад акном, якое выходзіла ў сад, стаяў жалезны ложак, накрыты байкавай коўдрай. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бай-ба́й, выкл.
1. Прыпеў пры закалыхванні дзіцяці. Раса на палянах, Нахмурыўся гай. Засні, паслухмяны, Бай-баінькі-бай. А. Александровіч.
2. у дзіц. мове. Спаць. Пара бай-бай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
богпо́мач, выкл.
Уст. Ветлівае пажаданне поспеху пры сустрэчы з чалавекам, які працуе. [Сегенецкі:] — Араў там, зябліў на нашай горцы пнівадзіцкі Шлёма.. Я сабе іду і богпомач не даю. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
катале́псія, ‑і, ж.
Стан поўнай нерухомасці з застываннем чалавека ў той або іншай позе, які ўзнікае ад моцнага хвалявання, пры некаторых нервовых і псіхічных хваробах, пад уздзеяннем гіпнозу.
[Ад грэч. katálēpsis — схватванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лаж, ‑у, м.
Спец. Павышэнне рыначнага курсу грашовых знакаў, каштоўных папер і вэксаляў у параўнанні з іх намінальнай вартасцю; розніца, якая бярэцца пры размене адной манеты на другую.
[Ад іт. laggio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жэлаці́н, ‑у, м. і жэлаці́на, ‑ы, ж.
Сумесь бялковых рэчываў жывёльнага паходжання, раствор якой пры ахаладжэнні пераходзіць у студзяністы стан (выкарыстоўваецца ў тэхніцы, фатаграфіі, кулінарыі, медыцыне і пад.).
[Фр. gelatine.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)